Wedstrijdverslag door Paul Karrenbeld
EK OD Triathlon in Tartu, Estland – Agegroup 45 – 50
Op vrijdag 15 juni ontving ik uit het niets een mail van de Agegroup coördinator van de NTB met de melding “Gefeliciteerd, je hebt je bij de triathlon van Hengelo geplaatst voor het Europees Kampioenschap Triathlon 2018 op 21 juli in Tartu”. Dat was een ontzettende verrassing. Hengelo is een leuke triathlon, waar ik voor de 2ekeer aan deelnam, maar dat je je daar kon kwalificeren voor een EK was mij niet bekend. En daarbij geldt dan ook nog dat ik absoluut niet de snelste atleet van de vereniging ben (en dus al helemaal niet vergeleken met de rest van Nederland), dus wat moet ik dan op een EK? En waar in Europa ligt in hemelsnaam Tartu? Veel vragen, maar nog belangrijker: een gevoel van trots. Gekwalificeerd voor een EK!
De voorbereiding was wel een dingetje. Tartu bleek de 2estad van Estland te zijn en dat is niet naast de deur. Er was dus veel te regelen. Vluchten en accommodatie boeken, koffer voor de racefiets regelen, huurauto regelen, een NTB tri-suit regelen, etc. En misschien nog wel de grootste uitdaging van allemaal: beslissen in een paar dagen, want de inschrijving sloot al op zondag 17 juni. Inmiddels was er wel het besef dat als ik een keer uit wil komen op een EK, dit wel het moment moest zijn. Op de één of andere manier had ik me nu gekwalificeerd en misschien gebeurt dat wel nooit weer. Het werd dus een go. De schema’s van de halve in Klazienaveen konden de prullenbak in. Het grote doel werd een OD in Tartu samen met de ambitie om niet laatste te worden.
Afgelopen weekend was het grote evenement. Na een voorspoedige reis met het vliegtuig vanuit Eindhoven naar Riga en vervolgens verder met de auto, kwamen we op vrijdagmiddag in Tartu aan. Eerst maar eens even inschrijven en de startspullen ophalen. Op dat moment was net de start van de Elite heren, die tijdens een sprint mochten bepalen wie de Europees kampioen zou worden. Ik heb mijn ogen uitgekeken. Wat gaan die mannen hard en wat wisselen ze snel. Een Sloveen bleek uiteindelijk in 53 minuten de snelste te zijn.
Vrijdagavond moest de fiets al ingeleverd worden. Eerste prioriteit was om deze dus uit de fietskoffer te halen en in elkaar te zetten. Gevolgd door een rondje fietsen om te kijken of alles naar behoren werkte. Gelukkig was dat het geval, dus ’s avonds kon ik zonder problemen de fiets inchecken in de wisselzone. Hierbij vielen me direct al 2 dingen op. Allereerst hoefde ik me absoluut geen zorgen te maken dat iemand mijn gewone racefiets ’s nachts zou “lenen”. Tussen alle peperdure TT fietsen viel mijn race namelijk totaal niet op. Een tweede opvallend punt was het feit dat EK hoogstwaarschijnlijk staat voor Engelse Kampioenschappen. Waar je ook keek of naar wie je ook luisterde: het waren allemaal Engelsen. Nederland was in totaal vertegenwoordigd met 7 Agegroupers en de Engelsen waren ruim 250 mannen/vrouwen sterk. Een mooie uitdaging voor de NTB voor volgend jaar: minimaal net zo veel Nederlanders aan de start op het EK OD in Weert!
Zaterdagochtend na een onrustige nacht, vroeg er uit om de rest van de spullen bij de fiets neer te leggen. Daarna rustig inlopen en vervolgens met de bus naar de startlocatie. Daar aangekomen even lekker kletsen met de andere Nederlandse Agegroupers en natuurlijk de gebruikelijke “zenuw-bezoekjes” aan het toilet. Om iets voor 10 uur vervolgens mijn start. Samen met 41 andere atleten op pad. 1.750 meter zwemmen in een rivier (gelukkig met de stroom mee), 40 kilometer fietsen en 10 kilometer lopen. Dankzij stroom mee een absoluut zwem PR. Ik had niet het gevoel dat het zo hard ging, maar 1:35 per 100 meter is voor mijn doen erg hard. Helaas gold dit voordeel ook voor de andere atleten, dus zoals gebruikelijk kwam in de achterhoede uit het water. Fietsen en lopen zijn wat sterkere onderdelen en deze gingen prima. Ik heb nog nooit harder gefietst in een wedstrijd en al had dat wel wat effect op het lopen, na 2:18:05 was daar de finish al weer. Een PR, dankzij het zwemmen en fietsen. Met de 35eplek was ook aan de doelstelling van niet laatste worden voldaan, dus vanzelfsprekend dik tevreden. En dat een Engelsman er met de gouden plak vandoor ging, was geen verrassing. Het waren niet voor niets de open Engelse Kampioenschappen 😉
Jaarlijks doe ik aan een aantal triathlon wedstrijden in Nederland mee. Elke keer weer een leuke ervaring, maar je land vertegenwoordigen tijdens een EK in het buitenland was wel heel speciaal en smaakt naar meer. Na de finish nog even kort gesproken met een 83 jarige Rus, die ook deelgenomen had. Diep respect dat iemand die bijna 2x ouder is dan ik een OD kan afronden. En als bonus ook nog de gouden plak mee naar huis mag nemen, omdat hij de snelste (en enige) in zijn agegroup was. Wat dat laatste betreft is er voor mij dus ook nog hoop. Simpelweg zorgen dat je gezond blijft en bezig kunt blijven met onze prachtige triathlon sport. En wellicht ligt er ver in de toekomst dan ook een gouden plak voor mij in het verschiet 😉
