Verslag door Hinke van Wezep
Verslag Alpe d’Huez triathlon 2/8/2018
Veel mensen hebben een bucketlist en volgens mij veel triathleten ook. Ik heb er ook 1, maar deze is bij mij niet echt gevuld mbt triathlon’s. Eigenlijk staat er al jaren 1 triathlon op en dat is de lange afstand van de Alpe d’Huez triathlon. Waarom deze? Goede vraag. Zal wel komen door de ‘Nederlandse berg’
Het ‘probleem’ met deze triathlon is echter het tijdstip (midden in de vakantie) en de afstand (goed 1000km rijden). Deze triathlon moet je dus bijna wel combineren met een vakantie en met het gezin gaan we meestal niet zover weg.
Toen in de winter de vraag kwam waar we heen willen op vakantie en daar weinig respons op kwam, heb ik voorzichtig aangegeven dat ik graag deze triathlon zou willen doen. De afstand was uiteraard nog wel een ‘dingetje’, maar niet veel later was een stacaravan (aan de voet van de Alpe d’Huez) en de triathlon geboekt!
Vervolgens aan Janine doorgegeven dat ik deze triathlon ging doen, samen met waarschijnlijk alle wedstrijden van de 1edivisie en waarschijnlijk ergens ook nog een keer een halve. Dit werd uiteindelijk de halve triathlon van Berlijn, 3,5wk voor de Alpe d’Huez triathlon.
Een leuke puzzel/uitdaging voor Janine om hier een mooi schema omheen te maken: de triathlon van Almere was 3x 20min sprint. Ik verwachte voor de Alpe d’Huez triathlon toch snel 8 uur nodig te hebben.
De voorbereidingen ging erg goed. Kon mn schema goed volgen en kreeg regelmatig ‘geklaag’ op de woensdagochtend na het zoveelste D3 blokje op de TT fiets. Vaak mocht ik daarna nog hardlopen en de laatste weken gebeurde dat vaak met temperaturen van rond de 30graden. Achteraf bleken dit erg goede trainingen te zijn.
3,5wk voor de Alpe d’Huez triathlon stond dus de halve triathlon van Berlijn op het programma. Dit icm met een gezellig weekend met Harry, Jeroen en Wilbert. Deze wedstrijd ging erg goed en resulteerde in een overall 7eplaats (3eM40) in een tijd van 4:30. Dit gaf de burger moed!
Echter 93km vlak is wat anders dan 120km met 3200hm. In het schema had ik max 3u30 gefietst en dat leek me toch wel een beetje weinig voor de 120km. Aan Janine de vraag gesteld of ik er nog lange fietstrainingen gepland stonden. Was volgens haar niet nodig: de helft van de tijd ben je toch aan het dalen. Best prettig zo’n trainer die ervaring heeft met deze triathlon
2 augustus, het was zover. Uiteraard slecht geslapen (maar dat is normaal bij mij, je zult maar goed geslapen hebben..). De familie bracht mij weg naar het stuwmeer.
Dat was wel wat anders dan een wedstrijd in Nederland: dik 1000man aan de start, incl diverse profs!
Fiets weggebracht, spullen klaar gelegd, wetsuite half aan en de laatste spullen afgegeven bij de familie. De familie zou ik pas weer zien bovenop de Alpe d’Huez.
Van Martin Koopman (die de wedstrijd in 2017 had gedaan), kreeg ik het advies om op tijd het water in te gaan. Gezien de watertemperatuur van 18graden was dit nu wel te doen (in het verleden was de temperatuur regelmatig 15-16graden).
Ik had rustig een plekje aan de zijkant gezocht en zag dat er nog steeds mensen op de kant stonden te wachten om het water in te mogen. En toen was daar opeens het startschot. OK, we zijn dus begonnen terwijl er nog mensen op de kant staan…. 25m had ik nodig om in mn slag te komen en daarna heb ik heerlijk 2,5km gezwommen. Kwam als 98euit het water.
De tijd genomen in het parc ferme (het was immers geen sprint wedstrijd), aangemoedigd door de familie en begonnen aan de 120km fietsen.
Onderweg kwam ik Marcel Wever en zijn familie nog tegen: met hem had ik afgesproken bovenop de Col d’Ornon (op 85km) voor de nodige voeding/drank.
De eerste 25km was vlak en glooiend naar beneden. Advies gekregen om hier rustig aan te doen. Het zou nog zwaar genoeg worden. Vervolgens stond de eerste col op het programma: Alpe du Grand Serre (15km/1100hm). Deze klim ging erg lekker. Netjes in de hartslag zone (D2/D3) en vermogen (max 290W) gebleven. Daarna een stuk afdalen, klein colletje meepakken en weer afdalen tot het beginpunt van de Col d’Ornon (13km/600hm). Deze begint erg lekker (3-6%, maar het lastige zit op het eind (max 9%). Bovenop de col stond Marcel klaar met nieuwe bidons en gelletjes.
Vervolgens afdalen naar Bourg d’Oisans om te beginnen aan de laatste col, de Alpe d’Huez (13km/1150hm).
Normaal een klim die, los van het begin, goed is te doen. Het begin is pittig, 10-12%, maar daarna vlakt die af. Echter nu niet… Ja op de Garmin zag ik percentages van 7-9%, maar zo voelde het niet. De 100km hiervoor icm met warmte (op de Garmin zag ik even 39gr!!) hakte er behoorlijk in. Zoveel mogelijk geprobeerd te drinken, maar het bleef een rot klim. Als bovenop de finish lag, dan had ik er nog wel vrede mee, maar er moest ook nog gelopen worden.
Maar goed dat ik het looprondje (zoals Janine in het schema had aangegeven) NIET verkend had.
Over dit looprondje kan ik vrij kort zijn: het lopen tijdens de triathlon van Apeldoorn is het niets bij. Pfff, 7% klimmen en max 9% afdalen (later in de vakantie het looprondje gedeeltelijk met de fiets nog gereden). Verhard, onverhard, wind tegen op de open vlaktes, warm, noem maar op. Bij elke ronde, nee bij elk klimmetje, kreeg ik het gevoel dat het energieniveau naar het 0 punt zakte.
Waar ik normaal rond de 4:20-4:30 op een halve marathon loop, liep ik nu af en toe richting de 7:00.
Maar ik ging door, elke rond aangemoedigd door de familie van Wezep, Wever en Iwan. Gelukkig waren het maar 3 rondes, lijkt een stuk korter als bijv. 4 of 5 rondes, toch?
Na 7u59m40s (Yess, binnen de 8 uur!!!!) was ik klaar.
Voor mij was dit het zwaarste wat ik qua sport ooit had gedaan, maar ook het mooiste.
De weg ernaar toe (bedankt clubgenoten (in het bijzonder Harry, Jeroen en Rina) voor alle trainingen), maar zeker de dag zelf was om te genieten. Prachtige omgeving, perfect georganiseerde wedstrijd en een voldaan gevoel bij de finish!
Qua schema heb ik weleens getwijfeld (doe ik wel voldoende?), maar dit pakte perfect uit. Janine bedankt daarvoor!
Uiteraard Ynske en de kids bedankt voor het mogelijk maken hiervan! Zonder jullie was dit niet gelukt!
Nu is de bucketlist weer leeg. Bij de finish sprak ik een Belg die zei dat de 3 hele Ironman’s die hij had gedaan minder zwaar waren dan deze Alpe d’Huez triathlon.
Misschien moet ik de hele triathlon maar eens op het lijstje zetten. Of stond deze er misschien al een tijdje op…… Wie weet volgend jaar…
