Wedstrijdverslag EZC DG1 – Aquapoldro DG2

Het is zondag 28 januari 2018 en Aquapoldro DG2 is op weg naar Enschede voor zijn eerste wedstrijd na de winterstop.

De eerste wedstrijd van 2018 had al gespeeld moeten zijn maar vanwege het terugtrekken van het team waartegen Aquapoldro DG2 moest spelen ging de wedstrijd van zondag 14 januari niet door. Het vermoeden is dat tegenstander van Aquapoldro DG2 , die middels hun scouts te horen hadden gekregen van de sterke serie van Aquapoldro van voor de winterstop, zich uit angst heeft terug getrokken. Hiervan zijn echter geen harde bewijzen te vinden.

Na ’s morgens een nog een training afgewerkt te hebben, waarbij de opkomst wat tegenviel, vandaag dus maar op richting Enschede.
Een rustige verlopen heenreis zorgde er voor dat we ruim op tijd aan bij zwembad Het Slagman in Enschede aankwamen. Hoe terecht de naam SLAGman gekozen is voor dit thuisbad van EZC zou later blijken.
Op het moment dat iedereen aanwezig was werd koers gezet richting de kleedkamer. Vol goede moed en zin werd er omgekleed en een uitgebreide tactische voorbeschouwing volgde.
Het met ruime aantallen uit Apeldoorn mee gereisde publiek nam plaats op de business seats. Dit echter wel pas na dat het veld opgebouwd was, ach ja je moet toch wat als je al aanwezig bent en de tegenstander nog niet. Een lekkere kop koffie er bij en niets stond een plezierige wedstrijd in de weg. Nou ja niets, bijna niets.

Eenmaal gefloten voor het begin van de wedstrijd ging de strijd aardig gelijk op. Dat wil zeggen de eerste tien seconden, boem 1 – 0 voor EZC. Aquapoldro was meteen wakker en begon ook aan de wedstrijd. Boem weer een schot van EZC maar dit keer op de lat. Oei een uitbraak, maar daar was redder Lars met een mooie onderschepping en weg was de kans. Weer een schot van EZC, op de lat getikt door Pieter en de stand was nog steeds maar 1 – 0. Tijdens het spel van het eerste kwart werd al duidelijk dat EZC niet voor de sportieviteitsprijs zou gaan vandaag. Er werd er kort weg behoorlijk op los gemept, geduwd en getrokken. Dit alles ontging de scheidsrechter volledig. Er was voor de wedstrijd duidelijk aangegeven dat het voor dit meisje de eerste wedstrijd was die ze floot. Het was handig en raadzaam geweest een ervaren scheidrechter mee te laten lopen, maar dit geheel ter zijde.
Na een mooie kans voor Ilse, die helaas net mis ging scoorde Wessel 24 seconden voor tijd toch nog de 1 – 1. Een dik verdiende ruststand.

Het tweede kwart ging verder waar het eerste kwart geëindigd was, met veel duw en trek werk. Na weer een eerste bal op de lat door EZC werd het in razend tempo 2 – 1 / 3 – 1 en 4 – 1 voor onze tegenstander. Dit kon toch niet zo doorgaan en Aquapoldro begon ook aan het tweede kwart. Daan schoot prachtig de 4 – 2 binnen gevolgd door de 4 – 3 van Jim. Na een mooie pass van Jim was Wessel in de gelegenheid om de gelijkmaker binnen te schieten. Nog een mooi redding van Pieter en we sloten het twee kwart weer af met een gelijk stand 4 – 4. Top gedaan!

Van speelhelft gewisseld en begonnen aan het gevreesde  derde kwart.
Het spel van onze tegenstander werd al onvriendelijker. Er was duidelijk te zien dat ze wat gefrustreerd raakten door de goede tegenstand die Aquapoldro bood. Na een wat dubieuze strafworp voor EZC werd de stand op 5 – 4 gezet. Pieter zat nog aan de bal maar kon helaas niet voorkomen dat de bal er in ging. Korte tijd later werd het echter al weer gelijk door Jim.
Er werd deze helft nog twee keer gescoord door EZC en het derde kwart werd afgesloten met een 7 – 5 achterstand. Nog steeds niet onoverkomelijk.

Het vierde kwart werd er een waarvan ik eigenlijk niet goed weet hoe ik die moet gaan beschrijven. Binnen korte tijd stond het 9 – 5 en 10 – 5. Na een mooie pass van Daan op één van onze spelers scoorde hij vanuit een moeilijke positie mooi de 10 – 6 binnen. Hier mee was echter ook de wedstrijd gespeeld. Na het doelpunt van hem kwamen er woorden uit de mond van de tegenstander waar onze speler niet goed tegen kon. Ik ga hier niet herhalen wat er werd toegewenst maar laat ik zeggen dat het niet om een lichte verkoudheid ging. Bij onze speler ging een knop om en hij reageerde zich af op de tegenstander op een manier die niet geoorloofd is. Zijn vader sprong van zijn riante fauteuil om zijn zoon uit het water te halen. Onderweg werd hij door de coach van de tegenstander van het nodige commentaar voorzien. Hier werd door de vader weer op gereageerd. Al met al niet hoe een leuk potje waterpolo op zondagmiddag hoort te verlopen.

Na wat heftige discussies over en weer werd de vrede tussen deze twee partijen gelukkig weer snel getekend.
Uiteraard is de aanleiding van het incident wel besproken. Begrip van de coach van de tegenstander voor de reactie maar dit neemt niet weg dat de reactie er niet had mogen zijn ( de uitlatingen van de tegenstander overigens ook niet). De coach van de tegenstander heeft wel duidelijk aangeven het voorval ook nog met zijn speler te gaan bespreken.

Beide spelers hebben de rest van de wedstrijd niet meer meegedaan.

Ik schrijf wel “de rest van de wedstrijd” maar de wedstrijd was gedaan natuurlijk. Het vierde kwart werd op dezelfde onvriendelijke manier uit gespeeld. Er werd weer het nodige fysieke geweld gebruikt, Joris werd flink geraakt speelde echter dapper door en 3 seconden voor tijd werd Pieter nog even te pakken genomen (ik hoop dat inmiddels duidelijk is waarom ik de naam SLAGman terecht vind).
Uiteindelijk de wedstrijd met 11 – 7 verloren.

Jammer dat een wedstrijd waar we goed aan begonnen zijn niet zo heeft mogen aflopen. Iedereen heeft zijn best gedaan maar helaas waren we deze keer de onderliggende partij.
We gaan weer lekker verder trainen en op naar de volgende wedstrijd op zaterdag 14 februari om 15:30 uur uit tegen De Spreng.

Met vriendelijk groeten van jullie razende reporter,

W.A. ter Polo.