Verslag door Andries Langendijk
Het WK in Rotterdam
Net als vele anderen heb ik lange tijd het WK in Rotterdam voor kennisgeving aangenomen. Vorig jaar kwam de wedstrijd mij niet uit, ik hoorde van het hoge inschrijfgeld en het geklaag over het fiets parcours. Niets voor mij, er zijn genoeg andere triathlons. Dacht ik, totdat ik begin juni een paar dagen voor de OD A’dam Nieuw-West een mail kreeg waarin gevraagd werd of ik eventueel geïnteresseerd was in kwalificatie voor het wk. Nou ja, interesse tonen kan geen kwaad. En hoewel de triatlon niet super ging vanwege drukte en ziekte was ik gekwalificeerd. Of ik mij in wilde schrijven. Nou, dat klonk toch wel gaaf. Diverse mensen vonden dat ook en zeiden ‘moet je doen man’ en ik was om. Samen met Jolie, Mirjam, Andrea, Jan Ettema en Herman behoorde ik bij de Apeldoornse delegatie naar het WK!
Na een wat frustrerend seizoen, waarin ik fit was vanaf het begin maar in de wedstrijden was er altijd wat, werd dit zelfs mijn grote doel. Nu moest het er maar ook uitkomen. 5 kg lichter dan andere jaren, en ook met meer km’s dan ooit te voren, had ik er behoorlijk veel zin in.
Er was één grote ‘maar’: Het weer. De openingsparty op donderdag viel door continue regenbuien deels in het water, en die liet ik daarom maar aan mij voorbij gaan. Zaterdagochtend vroeg ging ik heen voor een proefrit met Jan, maar in de regen hadden we daar toch niet zo’n zin in. Een extra dutje kwam mij echter ook goed uit – en later op de dag hadden we toch een bijna-droog moment gevonden waarop we samen het rondje konden ontdekken. En dat bleek geen overbodige luxe: veel lastige bochten, smalle fietspaden, klinkers, drempels, putdeksels, smalle routes langs de rivier, tunnels, bruggen… een ideaal parcours om te laten zien dat we fietsen meer is dan alleen maar rechtuit rijden in tijdrithouding!
Daarna nog even de elite gekeken – zeer indrukwekkend om die mannen te zien knallen op een gladde weg. Maar ook erg koud, aangezien het weer begon te regenen. Vervolgens de fiets inchecken. Daar was het gelukkig droog, maar bleek ook dat de organisatie niet alle facetten strak geregeld had. Een rij van een uur om vervolgens alleen op naam gecontroleerd te worden – zelfs bij de kleinste triatlons worden altijd wel helm en remmen gecontroleerd, maar bij dit wk – loop maar door. Jolie moest zelfs glasscherven onder haar fiets vandaan halen.
De wedstrijd
Zondagochtend: prachtig weer. Eerst loopschoenen wegbrengen naar T2, dan via een wandeling over de Erasmusbrug naar T1 om de schoenen en helm op de fiets te zetten. Samen met Daniel, een vriend van Sander den H., was dit best een gezellig wandeling. Er was een gezonde wedstrijdspanning, maar vond het ook gewoon weer gezellig tussen al die triatleten. Tussendoor ook Andrea, Jolie, Mirjam en Herman gesproken, die ieder op hun eigen manier toeleven naar hun wedstrijd. En topsupport Jörgen niet te vergeten!
Was wel vervelend dat ik mijn fietscomputer niet meer kon vinden, dus geen hartslag en frequentie-informatie. Nou ja, dan maar alles op gevoel.
Fantastische locatie om te zwemmen: bij Hotel New York in de Rijnhaven, met een opkomende zon. Prachtig. Zo’n 30 seconden voor de start in het water – is toch best fris 16 graden. Duurde dan ook zo’n 300 meter voordat ik mijn ademhaling een beetje op order had. Toen had ik de aansluiting met de meeste zwemmers al verloren – lekker dat ik geen moment heb moeten vechten om mijn plek maar ook geen fijne voeten of hulp bij de navigatie. Waar is die boei toch? Niet makkelijk met een beslagen bril terwijl je naar de zon toe zwemt. Toen ik vanaf een bootje verteld werd dat ik toch echt meer naar links moest zwemmen toch maar even mijn bril schoon gemaakt: ah daar is die boei dus… De terugweg was gelukkig eenvoudiger – ondanks een flinke bult opgelopen tijdens het omhoog klimmen uit het water was het nu inhalen geblazen.
De eerste 4 op weg naar T1 (zo’n 600 meter lopen) – snel op mijn fiets stappen, die was niet moeilijk te vinden aangezien zo’n beetje alle andere fietsen al weg waren. En toen genieten van het fietsen. Want dat geeft toch wel een kick – mexicanen, spanjaarden, engelsen, noren etc etc inhalen – vooral door sneller bochten te nemen, want dat kunnen er niet veel, vooral niet op tijdrit fietsen. In het begin van het 2e ronde werd het drukker op het parcours: de na ons gestarte series 70+. Inhalen is leuk, maar soms best lastig op smalle fietspaden. Na niet te zijn ingehaald, met bijna 37 km/h gemiddeld te hebben gereden en netjes mijn gelletjes en bidons te hebben ingenomen, tijd om te gaan rennen.
Maar eerst nog even wisselen in de enorme wisselzone. Gelukkig hadden de meesten anderen hun schoenen al weg gehaald. De benen waren niet super fris. Concentreren op frequentie en techniek. Een mooi loopje door het park, met hier en daar wat hoogte verschillen. Mannen die ik net gepasseerd was op de fiets of tijdens de wissel kwamen mij weer voorbij. Gewoon doorgaan, niet zeuren. Langzaam aan gingen de kilometertijden weer wat omlaag en kon ik weer wat mannen terug pakken. En gelukkig werd ik enthousiast aangemoedigd door mijn superfans Nicola en mijn dochters Esmée, Denise en Olivia. Genieten! En nog maar een tandje erbij. De laatste 100 meter voor een tribune. Jörgen en Jaccomijn zitten er ook. Mijn naam wordt opgeroepen. 2 uur 20, op het zwemmen na alles eruit gehaald wat er in zat. Wat een feest. Nu nog even de andere sterren aanmoedigen. Dit was een mooie dag!
13 | Jan | Ettema | 1956 | NED | 10338 | 01:19:19 |
17 | Herman | Aalberts | 1957 | NED | 21312 | 02:25:56 |
56 | Jolie | Jacobs-Minneboo | 1964 | NED | 21624 | 02:52:01 |
70 | Andrea | Kohlrusch | 1976 | NED | 21020 | 02:46:28 |
74 | Mirjam | Mensink-Minneboo | 1966 | NED | 21628 | 03:17:42 |
85 | Andries | Langendijk | 1973 | NED | 20938 | 02:20:31 |