Veslag door Janine Herweijer.
Het wereldkampioenschap 70.3 IM; daar mag ik dit jaar weer aan deelnemen, nadat ik vorige jaar in Otepaa, Estonia mijn agegroup heb gewonnen. Het wereldkampioenschap van 2017 vindt plaats in Chattanooga, Tennessee, USA. Een mooie vakantiebestemming ook…
Dit jaar is de wedstrijd van de vrouwen gescheiden van de mannen. De 1700 vouwen mogen zaterdag 1.2 mijl zwemmen, 56 mijl fietsen en 13.1 mijl lopen. De 2800 mannen zondag.
Aan de ene kan is dat wel fijn omdat nu niet, zoals in 2008 in Clearwater, Florida, de op de fiets ingehaalde dames, je, in een groep met later gestartte snelle mannen, weer voorbij fietsen. Aan de andere kant ook wel een beetje jammer, want nu mis je de gezichtsuitdrukkingen van de mannen die je had kunnen inhalen op de fiets.
We zwemmen in de Tennessee River; ongeveer 1100m tegenstroom en 800m met de stroom mee. Er mag met wetsuit gezwommen worden omdat het water net geen 25 graden Celcius is. Niet heel fijn want met wetsuit is het best warm. Het zwemmen gaat lekker, al doet de tijd (43min) achteraf anders vermoeden.
De wetsuitstripactie in T1 is een bijzondere ervaring en Amerikaans effectief.
Het fietsen is gaaf, op de Cervelo S5 met racestuur en een 30 achter, tussen alle tijdritfietsen. Tja, dan kun je toch net iets sneller klimmen en dalen. En dat is best fijn met 1100hm in het parkoers waarin de klim naar Lookout Mountain. In 2u56 ben ik weer terug en kan ik de fiets in T2 afgeven. Het loopparkoers is zwaar met 280hm en op sommige stukken ruim 30 graden Celcius. Het lopen gaat dan ook moeizaam; 2u28. Misschien toch ook iets te enthousiast gefietst??
Na 6u16 kom ik over de finish. ‘Net’ geen wereldkampioen geworden…maar in de middenmoot van mijn agegroup gefinisht.
Ik kan tevreden terug kijken op mijn 13e IM-label 70.3, het was weer een mooie race op een mooie locatie.