Wedstrijdverslag door Vincent de Vries
Vandaag stond voor de 4e divisie heren (Noord) de Endurance in Zeewolde op het programma.
1500 m zwemmen, 40 fietsen en 10 lopen.
Voor heren 3 deden Herbert, Klaas, Andries en Martin mee en voor heren 4 waren dat Marc, Erwin, Jörgen en Ikzelf
Vanwege het mooie weer van de afgelopen dagen was het spannend….zwemmen we met of zonder wetsuit?
Vanmorgen kwam het verlossende antwoord. Ondanks de frisse temperatuur (17 graden en lichte regen) gingen we toch van start zonder wetsuit. Het water was warm genoeg.
Mijn eerste keer in open water, met z’n allen naast elkaar en dan begint t gevecht. Na 100 meter dacht ik even…bekijk het ik ga terug, ik kwam totaal niet in mijn ritme. Maar toen ik en beetje ruimte kreeg kon ik in mijn slag komen en gingen de rondjes door de haven toch naar wens. Af en toe even om me heen kijkend zag ik volgens mij ook wel wat andere puzzelstukjes …we zaten met een aantal dus wel dicht bij elkaar.
Het fietsen begon lekker. Het eerste deel wind mee, maar dan weet je het….die krijg je ook weer tegen.
Toen het geluid wat je niet wilt horen….psst…psst…psst… Shit, lekke band.
Fiets tegen een hek geparkeerd, spullen uit mijn tasje gepakt en daar kon het wisselen beginnen. Marc en Jörgen kwamen voorbij vroegen nog “heb je materiaal??”, “dat had ik dus zij konden door. Het wisselen lukte, totdat ik met het handpompje het ventiel verboog. terug buigen lukte……bijna…knak, kapot en ik kon niks meer.
En toen balen want ik had geen bandje meer. Gelukkig kwamen toen Erwin en Martin langs en Erwin (ik ben hem eeuwig dankbaar, en hoopte zo dat hij daarna niet lek zou rijden) gaf mij zijn enige bandje.
Toen lukte het wisselen wel en het pompen ging goed (tot 2,5 bar i.p.v. 7,5) maar mijn race kon weer beginnen. Ik voelde mij Max Verstappen in Brazilië. In de regen vanaf de laatste plaats beginnen aan een inhaalrace. Maar ik ben geen Max en kon met moeite nog 2 fietsers inhalen om in ieder geval niet als laatste binnen te komen.
Snel de loopschoenen aan en rennen. Het ging lekker. Normaal vind ik het niks om 1 rondje 4 keer te lopen maar hier was het wel fijn. Je kon elkaar aanmoedigen en je kon goed zien hoever je per rondje op iemand inliep. En vooral dat laatste motiveerde mij. Misschien liep ik hierdoor ook sneller dan de vorige keren.
In de laatste 300 meter heb ik nog geprobeerd om iemand in te halen, maar die had dat ook door en versnelde ook. We kwamen bijna tegelijk over de finish…hij 1 stap eerder en allebei aangemoedigd door onze teams (wat een leuk en uitbundig geschreeuw was dat). Achteraf denk ik dat hier nog een plekje in had gezeten…maar ja, het is niet anders.
Wat een leuke dag. Fijne alle aanmoedigen voor tijdens en na de race en dan nog het bombardement aan appjes als je je telefoon weer tevoorschijn haalt.
Wat is dit toch een leuke sport ?
