Verslag door Jan Bisschop
In juli 2010 was ik voor het eerst in Zell am See, samen met mijn vrouw, om haar daar tijdens een verrassingsweekendje ten huwelijk te vragen. In augustus 2016 waren we weer terug op deze fantastische plek tussen de bergen terwijl ze in verwachting was van ons zoontje Tijs. We waren daar toen een paar dagen voor de Iron Man 70.3 en het hele dorp en de omgeving bruisten van de activiteit. Een van mijn vrienden had net de Iron Man Kopenhagen gedaan en voor de gein had ik hem een appje gestuurd dat we in 2017 wel samen die van Zell am See konden gaan doen… Zwemmen kon ik wel al redelijk, ik had wel eens op een fiets gezeten (tourtochtje Giro d’Italia), maar hardlopen was niet aan mij besteed.
In oktober werd mijn grootspraak realiteit en hebben we ons ingeschreven en vanaf december ben ik met jullie allemaal gaan meetrainen. Vooral in het zwembad, want het hardlopen en fietsen was toch moeilijk te combineren met een pasgeboren zoontje en een nieuwe baan in Utrecht. Zonder schema, zonder hartslagmeter, wel met een nieuwe fiets en hardloopschoenen. Ik heb begin 2015 kanker gehad en door deze Iron Man deelname wilde ik ook voor mezelf bewijzen dat ik echt weer helemaal gezond ben, de kanker heb overwonnen en dat ik deze nare periode echt kan afsluiten. Een jaar later sta ik dus hier aan de start en hoe gaaf was dat!
Op zondagochtend was het ineens zover. 2500 mannen en vrouwen aan de start van deze prachtige “survival” door de bergen. Het dal lag nog onder een klein wolkendek maar begon rond 11-en open te breken en het beloofde een prachtige dag te worden. Rond half 12 mocht ik het water in en wat was het heerlijk!! Eindelijk de ontlading, eindelijk vol aan de slag, eindelijk met je hoofd in dat frisse water. Het ging goed, 33:42 was voor mij een prima tijd (plek 485) en hop naar de fiets. De weg richting Taxenbach was tijdens de briefing al toegelicht; licht bergaf en het voelt alsof je vliegt. Daar was niets te veel over gezegd, want m’n gemiddelde snelheid lag hoog, erg hoog voor mijn doen (38,3kmu). Maar voelde heerlijk en de hartslag was niet te hoog.
Beetje eten nog en toen begon de 15km lange beklimming, met 3-5% voor de eerste 12km en 10-14% voor het laatste stuk. Helaas moest ik zo’n kilometer voor de top toch even afstappen en 2 minuten bijkomen. Trainen op de Posbank was leuk, maar dit is toch andere koek! Het opstappen ging relatief makkelijk en het resterende stukje viel me ook reuze mee. Vervolgens het leuke deel, lekker naar beneden knallen tussen prachtige bergen en daarna nog wat verplichte kilometers maken tussen allerlei omliggende dorpen. Na 3:03 zat het fietsen erop, veel sneller dan ik zelf had verwacht (plek 1265) en toen besefte ik me dat ik ruim op schema lag om binnen de 6uur te gaan finishen. Dit gaf een heerlijke boost en de eerste hardloopkilometers vlogen ook voorbij.
Ik had mezelf voorgenomen niet te gaan wandelen, maar bij de verschillende verzorgingsposten moest ik toch de nodige drankjes en versnaperingen naar binnen werken, want de pijp begon snel leeg te raken. En ook was de verleiding te groot af en toe om toch even rustig aan te doen en bij te komen… Niet goed, maar ja ik kon het toch niet laten. Uiteindelijk 2:05 gedaan over de halve, wat fors langzamer was dan ik vooraf had gehoopt (<2uur was het doel, plek 1034), maar ach; wat maakt het uit, ik heb genoten! Ik zag m’n vrouw en zoontje nog vlak voor de finish en daarna: “yes, I did it!” Wat een heerlijk gevoel, ontlading, ontspanning. En ook nog onder de 6 uur, super!!
Ik moest toen nog even wachten op m’n vriend, die moest nog 6km lopen en kwam zo’n half uur later binnen. De strakblauwe hemel was inmiddels veranderd in een zware regen en onweersbui en 5 minuten nadat hij binnen was werd de hele race een uur stilgelegd. Dit zorgde bij heel veel deelnemers voor onduidelijkheid, frustraties en “DNF”. Gelukkig hadden wij daar geen last van en konden we direct door naar het pastabuffet en het eerste lekkere biertje in ontvangst nemen. Wat een mooie ervaring voor het leven! Ik ga nu eerst even een paar weken nadenken over een nieuwe uitdaging voor 2018…
Tot binnenkort!
Groeten,
Jan
