Verslag door Jörgen Hennekes
Challenge Middle Distance, zaterdag 9 september 2017
Na een jaar voluit trainen is het eindelijk dan zover, ik heb de halve gedaan! Het resultaat mag er wezen. 5:38:25
De reis naar deze prestatie is al een feest op zich. Het is best een heel verhaal dus J
Vorig jaar september (2016) op de terug rit van de laatste divisie wedstijd in Ouderkerk, zat ik naast Rob van Gils in de auto. Ik was nog aan het balen van mijn rondje te veel fietsen, tellen blijft lastig J
Rob begon op dat moment te vertellen met ontzettend veel passie over de halve die hij dat jaar ervoor in Almere had gedaan en het feit dat 2017 het jaar werd van zijn hele.
Mijn nieuwgierigheid was aangewakkerd (rondje te veel kon ik loslaten, dank je Rob)
Hij vertelde dat Margo hem daarin begeleidt met schema’s en adviezen, en dat dit een super combi is.
Dus in de auto Margo een app gestuurd met de vraag of ze dit ook voor mij kan en wil doen. Op de één of andere manier is het dan “echt”, de stille droom voor een grote prestatie is uitgesproken en hulp is gevraagd, dan gaat het dus ook gebeuren.
Een paar weken later na een zwemtraining beetje zenuwachtig (het wordt dan serieus echt). Met Margo een overleg gehad over mijn doel en hoe zij mij hierin kan begeleiden.
Ik wilde vooral rust en evenwicht in mijn trainingen, heel blijven en het trainen leuk blijven vinden.
Dan komen de eerste schema’s en gaat het traject beginnen. Wennen om tri-schema’s te volgen en erop leren vertrouwen.
Berenloop 2016 ingewikkeld, jan Egmond 21k -vies water+ Dixi-, feb Trail Midwinter Apeldoorn pittig erg leuk, April divisie H#4 wedstrijden, Mei Den Helder-Maastricht loop, juni + 2x Juli divisie H#4 wedstrijden, Aug Zwemmen in de IJssel….
En dan is het ineens september.
Vrijdagochtend de 8e, ik zit nog heerlijk in de ontkenningsfase dat morgen de dag is waar ik zoveel over gedroomd, gedacht en gepraat heb. De telefoon gaat, Rob wil even bijpraten over de dag die gaat komen. Ik schiet stilletjes in paniek, heb nog niets klaargelegd uitgezocht in stapeltjes voor de 3 tasjes. Na een kort gesprekje begin ik als een gek alles uit te zoeken en na een weer een check-in met Rob, rust.
S ‘middags samen met Andrea de boel klaar gezet in Almere. Nummer opgehaald en de briefing bijgewoond, leuk kriebels. Fiets op zijn plek, tasjes opgehangen en parc fermé verkend. Dit voelt goed, het gaat goedkomen. Sterker nog dit gaat zelfs leuk worden.
Na een korte nacht, s’ochtens mijn vader opgehaald, mijn trouwe supporter. Almere here I come. De heenreis bestond uit veel heel veel en nog meer regen.. Gelukkig viel het weer reuze mee tijdens de race.
Na een laatste check van de bandjes, tasjes, chip, harslagband, testen van mijn horloge, Rob uitgezwaaid bij zijn start, nog even drentelen en terug de kelder in om te smeren, plakken en nog meer smeren en het wetsuit aan te trekken.
Paniek! Waar is mijn bril, ik kijk op mijn buik zie daar de bekende vormen van een bril, dus pak weer los… Vervolgens een rustig plekje opgezocht voor zover het kan in de overvolle kelder, en geprobeerd mijn gedachten te ordenen. Zwemmen 1 rondje, lange slagen, laat je niet opjagen, zwem je eigen rondje, navigeren. Rustig aan maar wel doorgaan, en weer overnieuw..
Nog 10 minuten, ok naar buiten het gaat nu echt gebeuren. Kriebels, stoer, hoe gaaf is dit.
Ik ben er klaar voor, dit is echt gaaf! Aanzwellende muziek die ik nu echt binnen krijg, hartslag..
Trots, het is mijn dag, zoen aan pa geven, slippers achterlaten, muziek gaat nog harder.
Man wat is dit gaaf, het water in, koud, beetje babbelen. Omkijken, nog meer triatleten die het water in gaan.
Shit, dit is echt super gaaf, ik mag hier tussen liggen. De muziek gaat nu echt crescendo, nog trotser dat ik hier mag liggen. Op het startschip gaat er iemand staan 1 arm omhoog, 2 omhoog, daar gaat de lichtkogel, ik kijk om en zie deze nog vallen in het “shopping pleintje” en dan, daar ga ik.
Heerlijk!
De eerste twee boeien komen en gaan alsof ze er niet zijn, het zwemmen gaat super. Mijn gedachten zijn heerlijk in het moment, tof. Vervolgens komen er twee momentjes dat ik wat moet “werken” voor mijn plek in het water. Gelukkig lukt het mij om met een paar lange slagen mezelf uit deze positie te halen zonder op te blazen of geïrriteerd te raken. Bij de laatste bocht naar links, mantra in mijn kop: ”rode boei rechts, rood rechts, rood rechts” Dan nog een eindspurt naar de trappen. Het zwemmen zit erop.
Rennen naar de kelder, even dringen bij het loopje langs het parc fermé en hup pak uit.
Man wat ging ik hier ook al weer doen, helm, shirt, bril. Dit had ik niet goed in mijn hoofd zitten, dus na alle handelingen, rennend naar mijn fiets op blote voeten.
Fiets gepakt en na de mat lukt het mij om de overige atleten die stil stonden om op de fiets te gaan zitten te ontwijken en de schoenen al fietsend volgens het boekje vast te maken.
Volgens plan zou ik nu een slok van mijn gel-bidon moeten nemen. “#*ˆ$ˆ%$E&” ik laat hem vallen, geen slok en dus geen voeding. Gelukkig kreeg ik mezelf onder controle en bij de eerste post heb ik ingeslagen. Respect voor de vrijwilligers die alle atleten alles geven op basis van een grom, grauw en korte zinnen, echt te gek!
Snel 2 of 3 naar binnen gewerkt en na een paar minuten kwam de rust terug.
En het werd een feestje, op het lange stuk op de dijk, wind mee!
Onderweg kwam ik Rob tegen, even een paar zinnen mee gewisseld, vervolgens weer een pitstop om nog meer gels in te slaan. Nadat ik Rob weer inhaalde en nog een “vermaning” van hem kreeg: ”Je moest toch D3, toch?” Lekker doorgetrapt, bij de afslag op weg naar de laatste wissel. Bij de laatste km, de wissel in mijn kop krijgen. Fiets weggezet, was iets te ver gelopen dus terug. Mijn stang-genoot had zijn fiets op mijn plek gehangen, grom. Snel naar de kelder. Fijne wissel gemaakt, droge sokken en warme schoenen… Heerlijk.
Drie rondjes lopen.
De eerste was afwerken. Mijn voeten waren nagenoeg “dood” Bij het tweede rondje raakten weer doorbloed en kon ik weer om heen kijken wat er allemaal gebeurd. Super om supporters te zien, krijg je echt een boost van! Mensen die gewoon iedereen aanmoedigen, zelf een feestje staan te vieren, en gewoon lekkere sfeer.
Bij rondje 3 had ik de aid posten ook goed in de kop. Gel-grijp-scheur-knijp-slik-gooi weg –water-grijp-slok-rest in gezicht- spons- grijp- veeg over de mond-knijp nek- handen schoon gooi-bedankt roepen en gaan. Dat allemaal in 10 seconden J
De vrijwilligers zijn echt top, en dan komt het moment van de laatste 3K.
Even denken, ik ga zo over de streep, niet vergeten te genieten.
Laatste loop langs het parc fermé een grijns begint te vormen, rechts af. De loper op, linksaf naar de boog, oef!
Ik heb het gedaan! Heel speciaal, de medaille wordt omgehangen en ik hoor mijn vader bijna gillen, JÖRGEN !!!!
WoW wat een moment!
Het is een hele reis geweest om hier te komen, heel bijzonder. Dit smaakt naar meer. Nu herstellen en uitkijken naar de volgende uitdaging.
Groet,
Jörgen