Verslag door Harry van Milligen
2e hele triathlon Almere, waarom?
Zojuist de fiets weer schoon gemaakt en nu de tweede opdracht van vandaag het schrijven van het verslag (hierna nog 1 te doen uitfietsen).
Buienradar had een goede klant aan mij en Esther de afgelopen week. Ik weet niet hoeveel keer ik op de buienradar app heb gekeken om te zien of het weer echt niet beter zou worden. Gelukkig was het voorspelde weer op zaterdag beter dan dat voor de vrijdag.
Eind vorig jaar begon het (toch) weer te kriebelen om de hele triathlon in Almere te gaan doen. Vorig jaar had ik mij ook ingeschreven maar moest ik eind april met de voorbereiding stoppen vanwege een hardnekkige blessure. Toen de knoop was doorgehakt gelijk weer plannen gemaakt met Janine. Bij de aanpak van Janine voel ik mij altijd prettig en geeft mij altijd vertrouwen op een goede afloop. Helaas in de voorbereiding een paar kleine hobbels gehad maar deze ook snel weer overwonnen.
Ambities had ik ook (finishen had ik al een keer meegemaakt), proberen een snellere marathon af te werken en zo mijn pr proberen te verbeteren.
Vrijdag eerst mijn neefje aangemoedigd met zijn zwemloop. Hij woont aan het parcours en had zo hard getraind op het fietsonderdeel. Hij baalde enorm dat het een zwemloop werd, maar hij wist zich snel te herpakken. De briefing leverde toch weer een aantal nieuwigheden op. Tussen de buien door de fiets in het parc-fermee gestald en met Wilbert en Maryl nog even een bak koffie gedronken (ik twee want de eerste liet ik op de grond vallen #wedstrijdspanning;)
Snel naar huis en genoten van een verschrikkelijke nachtrust. S’ ochtends Hinke om 5 uur opgehaald die wederom mij coachte.
De zwemstart is altijd imponerend met de aanzwellende Challenge muziek. Het water was fris maar ik kon redelijk snel in mijn slag komen. Na 1.900 meter stond er 31.17 op mijn horloge. De tweede ronde iets versnelt en met 1:01:43 stond ik weer op de kant. Tevreden met mijn zwemmen. Snel de kelder in om mij om te kleden. Het omkleden duurde langer dan gebruikelijk omdat ik mij goed wilde aankleden tegen de regen. Waterdichte sokken aan evenals waterdichte handschoenen, daarnaast nog overschoenen en de gabba van Hinke (waarvoor nogmaals heel veel dank). Bij het opdraaien van de dijk schakelde ik te snel op het binnenblad en viel de ketting eraf. Deze zat ook gelijk vast tussen het frame. Rustig de tijd genomen om de ketting er weer op te leggen. Op de dijk stond de wind vol in het gezicht te blazen. Na 10 km zat er een heen en weertje in het parcours. Om hier te komen moest er een klein stukje over steentjes worden gereden. Helaas was de bevestiging van de bidonhouder het niet mee eens en brak af. Gelukkig de tegenwoordigheid van geest om altijd je voeding op te rapen als dit valt. Even terug de bidon opgeraapt en ergens onder mijn shirt gehangen. Na 90 km aangekomen bij de coaching post hier snel 3 nieuwe bidons aangepakt waarbij Hinke er één aan de achterkant tussen mijn broek en shirt heeft gestopt. De tweede ronde was zwaarder dan de eerste er stond duidelijk meer wind.
Na 5.30 uur fietsen de fiets in het parc-ferme gehangen en gewisseld naar het lopen. Op advies van Janine rustig gestart. Dit ging prima de eerste km’s liep ik allemaal tussen de 5.00 en 5.20 de km. In mijn derde ronde liep ik een Sanders shirt tegemoet. Het verbaasde mij daar Wilbert te zien wandelen en wist gelijk dat hij te kampen had met dezelfde problemen als vorig jaar. Ik had het zo met hem te doen. Even met het samen opgewandeld Dit had ik achteraf misschien niet moeten doen want toen wist mijn lichaam hoe lekker wandelen kan zijn. Op dat moment zat een verbetering van mijn pr er nog steeds in. Tijdens de vierde ronde werd het zwaar en heb ik de hoop op een verbetering van mijn pr laten varen. Na de welkome wandelstukjes was ik wel iedere keer weer in staat om terug te schakelen op 5.30 per km. De laatste ronde blijft altijd erg bijzonder. In de wetenschap dat je binnen drie kwartier gaat finishen.
In de laatste km nog weten te versnellen om daarna de rode loper op te mogen draaien. Even een paar passen terug om Jamie op te pakken en met hem samen de finish over te komen en daarna van hem de medaille om te krijgen.
Eindtijd 10:46:05 (2014 10:37:43). Helaas geen verbetering van mijn pr maar het gevoel is er niet minder om. Het blijft geweldig om dit te mogen/kunnen doen. Het antwoord op de vraag waarom een 2e hele is niet te geven. Het is een innerlijke dwang om met mijzelf de strijd aan te gaan en je zo te kunnen focussen op een doel.
Alle felicitaties in ontvangst genomen en Esther beloofd de eerstkomende vijf jaar geen hele triathlon meer te zullen doen;);)
Dit verslag geeft mij mooi de gelegenheid een aantal mensen te bedanken.
Allereerst (natuurlijk) Esther:
Wat geweldig dat jij mij weer de vrijheid hebt gegeven om mij te kunnen voorbereiden op deze hele triathlon. Bedankt ook dat je de chagrijnige momenten hebt geaccepteerd na de val met de racefiets tijdens onze vakantie en de taper week;)
Janine: bedankt voor het schrijven van de schema’s en de begeleiding daarnaast als het even tegenzat. Je hebt mij iedere keer weer goed voor ogen gehouden dat het mijn wedstrijd is en dat ik niet moest vergelijken met de vorige keer.
Hinke: jij bedankt dat jij meer hebt willen coachen. De rust die jij uitstraalt op de wedstrijddag is erg prettig. Daarnaast ook heel veel dank voor alle gezellige fietsmomenten in aanloop naar deze wedstrijd.
Jamie: Het was een eer om met jou over te finish te lopen. Drie jaar geleden heb je mij al aangemoedigd en dit jaar deed je dat nog een keer dunnetjes over. Jij kunt gewoon zeggen dat je gefinisht bent op een hele triathlon;)
Alle andere support gisteren. Ik ga geen namen noemen met de kans dat ik iemand vergeet. De vele aanmoedigen gisteren hebben mij goed gedaan. Ze maken het altijd weer een stukje makkelijker de moeilijke momenten te doorstaan.
Groet
Harry