Verslag door Viola Braaksma
Op naar mijn eerste open water wedstrijd…1/8e Triathlon Hardenberg
Zwemmen in open water… ik zag er altijd als een berg tegenop en heb deze wedstrijden dan ook vakkundig vermeden. Genoeg zwembaden in Nederland, toch? Maar eens moest het er dan toch van komen en dat was dan ook afgelopen zaterdag, in de vecht bij Hardenberg.
Met gepaste zenuwen en een nieuw wetsuit in de tas op weg naar het nieuwe avontuur. Samen met Sander en Michiel de 1/8e van Hardenberg (en ter plekke was ook Reina aanwezig, die de 1/4e deed).
Het aantrekken van het wetsuit is al een hele belevenis! En tjonge, wat was het warm in het zonnetje met zo’n latex pakje… of waar is dat eigenlijk van gemaakt? Snel een duik in het water. Dat koelt lekker af. Na het startsignaal begon het avontuur. Eerst allerlei benen en armen proberen te ontduiken (want tja, waarom zou je om mij heen zwemmen, terwijl je ook over mij heen kan?) en daarna helaas geen benen kunnen vinden om achter te zwemmen, dus mijn eigen zwempad gekozen. In het open water zwemmen kun je helaas niet navigeren langs een lijn, dus zwiepend zwom ik door het water. In een zwembad zwem ik rond de 9.30 min per 500 meter. Dit keer deed ik er 11:16 over.
Hup naar de fiets…maar o o o, wat zit zo’n wetsuit strak: een hele snelle wissel naar het fietsen zat er niet in. Maar na wat getrek en gemopper rende ik met mijn fiets naar het fietsparcours. Huppakee…best nog een windje. En weer een nieuwe ervaring: fietsers die mij inhalen en vlak voor mij blijven fietsen. Normaal is dat lekker, maar je mag niet stayeren, dus dat betekent dat ik mijn benen los moet laten, 10 meter tussen ons in moet laten en dan weer door. Dat voelt niet goed als je toch je best probeert te doen om snel te fietsen. Af en toe haalde ik zo’n fietser dan toch maar weer in…en op naar de volgende fietser. En ja hoor, daar kwam de jurymotor naast mij rijden: mevrouw: 10 meter er tussen laten, u haalt m toch niet in. Lekker motiverend! Dus maar weer 10 meter laten zakken. Tot na de bocht…toen toch maar de versnelling erin en weer een fietser ingehaald.
Uitgeput kwam ik na 22 km weer in de wisselzone. Het zonnetje was nog harder gaan schijnen en ik had een mooi doel voor ogen: een koud bekertje water over mijn gezicht gooien. De eerste km’s lopen ging nog wel lekker 5:36 en 5:32 de km, maar daarna zakte ik toch weg. Wat was het warm… uiteindelijk een gem van 5:43 de km.
Puffend over de finish. Weer een ervaring rijker. En na wat stroopwafels, bananen en appels gegeten te hebben kon ik er weer van genieten. Van de 28 deelnemers in mijn categorie 15e geworden (dames 16+). En van alle deelnemers die meededen (179 in totaal)-> de 72e zwemtijd.
Toch leuk.
Op naar de volgende, volgende week in Rotterdam.