Verslag door Herbert de Groot
Halve triathlon Klazienaveen
Na mijn debuut op de halve afstand vorig jaar in Almere was ik dit jaar van plan om met een gerichte en nog wat intensievere voorbereiding in Klazienaveen en eind september in en rond de Bosbaan mijn PR eens even flink aan te scherpen. Het liep iets anders…..
De halve op de Bosbaan is inmiddels afgelast vanwege vergunningsproblematiek, en de voorbereiding op Klazienaveen (en de kortere wedstrijden dit seizoen) werd behoorlijk in de war gestuurd door een hardnekkige achillespeesblessure. “A battleplan never survives the first contact with the enemy”, maar “to fail to plan is to plan to fail”……
Veel minder loopkilometers dan gepland dus in de voorbereiding, en eigenlijk geen enkele keer verder gelopen dan 10km. Dat is natuurlijk vragen om moeilijkheden. Sprints en OD’s waren in de aanloop wel goed gegaan, met het wegvallen van de Bosbaan was Klazienaveen de enig overgebleven halve voor mij, dus plan was om maar gewoon te starten en er het beste van te hopen.
Zondagochtend rond acht uur met heerlijk sportweer en weinig wind in de auto gestapt naar Drenthe. Wat motregen onderweg, maar niet genoeg om het wegdek zelfs maar nat te maken. Startnummer ophalen, Marjon en Margreet opzoeken en de wisselplek in orde maken. Mooi geregeld allemaal, met ruime looppaden en een krat van de organisatie voor schoenen, helm en wetsuit. Met de bus naar de zwemstart, 2 km buiten het dorp. Pak dicht, badmuts op en het inktzwarte veenwater in. Mooi plekje vooraan op de startlijn, toeter van de burgemeester en weg. Als vaker een beetje moeite om op gang te komen, maar relatief weinig geworstel en na een kilometertje ging het eigenlijk best lekker.
Na 29 minuten over de mat (mèt spons!) en naar de fiets.
Fietsronde andersom dan vorige jaren, in theorie was het stuk tegen de wind in het meest beschutte deel. Daar was best weinig van te merken, want het was inmiddels -weer- flink gaan waaien. Niet helemaal goed gepland, na drie van de vier rondjes de meegenomen gels en sportdrank al op. Bidon van de organisatie aangepakt, maar die was wel heel erg verdund. Laatste rondje dus wat tijd ingeleverd (of het was nog harder gaan waaien). Na bijna 3,5 uur terug in T2 om te gaan lopen. Daar verwachtte ik niet heel veel van, maar ik hoopte dat mijn achillespees niet zou gaan opspelen en dat ik op een rustig tempo, tussen 6 en 6.30min/km, de halve marathon zou kunnen uitlopen. Doel 1 gehaald, doel 2 raakte na een km of 10 steeds verder uit het zicht. Zich aandienende kramp in hamstrings, kuiten en vooral liezen noopten steeds vaker tot wandelen, in de laatste ronde zelfs elke 4 à 500 meter. Na 10 km lopen was ik echter niet bereid om op te geven (en na 15km helemaal niet meer!), dus stug doorgegaan naar de finish, die uiteindelijk – toch nog – net binnen de 6 uur was bereikt.
Een paar conclusies zijn wel te trekken:
– You get what you train for,
– Een tweede halve beleef je anders dan je eerste,
– Vertrouw niet teveel op voeding van de organisatie (op het loopparcours wel helemaal prima overigens!),
– Hoe dichter bij Klazienaveen, hoe strakker de vlaggen,
– Organisatie en vrijwilligers in Klazienaveen zijn helemaal geweldig.
– Dit had een kort stukje moeten worden……
Nu eerst maar eens wat rust voor de achillespees en beginnen met plannen maken voor volgend jaar. Ik heb wel wat ideetjes…..
