Verslag door Margo Maasman
Zondag was het dan zover: na 2 seizoenen weer terug aan de start van een triathlon. Laatst vroeg iemand wanneer de laatste keer was. Tja, dat was de hele triathlon van Mallorca in 2015. Niet ideaal om in de 1ste divisie je rentree te maken, maar eerder lukte niet om redelijk fit ergens aan de start te verschijnen. Heel benieuwd dus hoe het zou gaan!
Met Annemiek, Elske en Femke ons in de nieuwe pakjes gehesen, fiets ingecheckt, zwembrillen uitgewisseld en afkoelen in het water voor de start. Na het startschot was het alsof ik nooit was weg geweest. Nog steeds vechten voor je plekje en vooral tempo blijven houden. De wind was aangetrokken in de loop van de middag en ik vond het niet heel gemakkelijk zwemmen met de golfslag. Gewoon door blijven gaan en dan sta je weer een keer aan land. In de wisselzone nog een keer voorbij mijn fiets gerend en toen de wisselzone uit. Assistent official Andrea roept me nog na: ‘ Zorg dat je niet alleen komt te zitten!’ Goed punt. Vol gas achter 3 dames voor me aan, maar ik krijg met wind tegen het gat niet dicht. Dan maar iets rustiger en met een dame die me achterop komt het gat dicht proberen te krijgen. Dan hoor ik achter me ’Margo, opletten!’ Ik hoef niet om te kijken om te weten dat teamgenoot Annemiek in een hoog tempo nadert. Nu al!! Ik ga op de pedalen staan en geef vol gas: zorgen dat ik het wiel kan pakken! Zo stormen we in een groep van 4 verder. Nu merk ik ook wat het verschil is tussen ‘ redelijk meekomen’ en ‘ in vorm zijn’. Ik kan bijblijven, maar kopwerk is eigenlijk te veel gevraagd. En dan vooral zorgen dat je er na een kopbeurt niet direct vanaf waaiert. Annemiek en nog een dame zijn duidelijk de motoren in de groep en we stomen atletes voorbij en rapen hier en daar atletes op. We zien dat Elske redelijk voorin zit en ook Femke zit in een mooie groep ergens voor ons. Goed teamwerk dit! Na het laatste keerpunt ben ik blij dat we alleen nog wind mee terug is. Dan ontstaat het idee het gat naar de grote groep voor ons dicht te rijden en gaan we weer volle bak. Ik weet dat ik het wiel hoe dan ook moet houden. Alleen fietsen kost ook veel energie en te veel tijd. Dan de wisselzone weer in. Ik lijk nr. 4 van ons team, maar dan horen we dat Elske gediskwalificeerd is en we allemaal door moeten voor de 3 scores die meetellen voor de einduitslag. Wat is er gebeurd? Balk, witte lijn, die chicane waar voor gewaarschuwd werd tijdens de briefing waar we de helft niet van verstonden? Maakt niet uit: eerst lopen. Ik heb nog even geen idee hoe mijn benen 5km gaan hardlopen. Ik sta de eerste km volledig geparkeerd en dat is geen understatement. De 2de km schiet ook niet op en dan komt er langzaam wat ritme en gaat het steeds beter. Van te voren hoopte ik nog dat er zoiets als in-de-wedstrijd-lukt-het-wel bestaat, maar dat is niet zo. Achteraf zie ik dat het mijn langzaamste 5km ooit was. Femke en Annemiek lopen goed door en lopen naar mooie klasseringen. Super alle support van andere Aquapoldro teams en de meegekomen supporters! Ik ben op de weg terug, maar naar niveau 1ste divisie is nog wat stapjes te gaan. Een zwangerschap gaat je niet in de koude kleren zitten. Eens kijken wat we met de OD van Stiens gaan doen…. Over de finish ben ik blij dat ik weer een wedstrijd heb gedaan, heerlijk raceweer, de nieuwe pakjes zitten heerlijk en het teamverband doet zeker wat extra’s. Top hoe we als team hebben samengewerkt! Napraten over hoe alles ging en Elske is in de 2de fiets ronde gediskwalificeerd voor het overschrijden van de witte lijn in de 1ste fietsronde. ’s Avonds komen we er achter dat mijn klassering niet meetelt. De nummers 1 en 2 uit het team + de diskwalificatie bepalen onze eindnotering. Balen! Weer wat geleerd over de regels. Uiteindelijk toch nog 16de van de 21 teams.
