2 december 2017, wintercompetitie 2017-2018 – mountainbiketijdrit
De herfst van 2017, is tot eind november vooral nat en donker. Wanneer we op zaterdag 25 november een week voor de tijdrit de route gaan verkennen, mogen we dus de nodige modder verwachten. Wat we die zaterdag aantreffen op “ons parcours” rondom de Kooiberg is niet alleen maar wat modder. Op “Landgoed de Kooiberg” is volgens de daar opgehangen mededelingen het “lanen-herstelpan” in uitvoering. Van herstel is nog niet heel veel sprake, diepe sporen met dikke modder treffen we aan, vooral het pad onderlangs bij start-finish is één enorme bak bagger. Met de groep toch maar een rondje proberen, de klimmen blijken er nog aardig goed bij te liggen. Conclusie “lang niet best, maar….. voor ach “de omstandigheden zijn voor iedereen gelijk tijdens de tijdrit”. En met slechts één kleine aanpassing omdat we niet meer langs het hek kunnen kan het parcours grotendeels gehandhaafd blijven.
Woensdag 29 november, per email en App gaat de vooraankondiging richting de leden, al snel gevolgd door de eerste aanmeldingen van vrijwilligers (Top) maar ook door “alarmerende” berichten van leden die op eigen houtje al een rondje over het parcours hadden gedaan. Berichten met: “Super veel modder”; “Bijna onbegaanbaar” beloven voor zaterdag niet veel goeds.
Vrijdag 1 december, als laatste check maak ik een lunchwandeling over het parcours. Op dat moment is alleen een graafmachine nog bezig met werkzaamheden. Het parcours is door het betere weer wat opgedroogd, de sporen zijn er nog, maar nu niet meer gevuld met modder. Na de chck gaat een berichtje met die strekking over de Tri-App aangevuld met “verwacht geen PR’s”. Omdat er in vergelijking met eerdere jaren, meer werk zal zijn met uitpijlen en prepareren van het parcours gevraagd of iemand anders de groep vanaf het zwembad naar “De Kooiberg” te begeleiden. Harry reageerde daar gelukkig direct op (waarvoor dank).
We zijn nog niet eens helemaal rond als de tijdwaarnemers: Mia, Maryl en Wilbert en “de zwemmers” al arriveren, zeker voor de mensen die niet bij de verkenning waren even ie het een verassing hoe slecht het er bij lijkt te liggen. Terwijl Helen nog de laatste lintjes ophangt probeer ik uit te leggen dat het “er eigenlijk juist best goed bijligt” zeker in vergelijking met de week en zelfs de dagen daarvoor is dat ook zo.
Als er nog vier aan hun laatste ronde moeten gaan beginnen finishen Ralph en Ronnie al als de nummers één en twee. Hinke komt anderhalve minuut later als nummer drie binnen. Bij de dames zijn er twee finishers, Hilly en Marjon worden in die volgorde één en twee.
Als geheel, kunnen we ondanks de slechte vooruitzichten betreffende weer en parcours toch spreken van een geslaagde editie. En afsluitende nogmaals dank voor de vrijwilligers: