Bert en Herman deden zaterdag mee aan de triathlon in Urk. Herman deed mee aan de Achste en werd hier 3 in zijn categorie in 1:07u.
De trofeeën van Herman
Herman:
Het heeft even geduurd, maar dan toch eindelijk weer een wedstrijd voor mij. In maart mijn laatste wedstrijd, een wintertriathlon, gedaan en nog de wintercompetitie zwem-run (over winter gesproken, die duurt dit jaar wel erg lang). Een achillespeesblessure, opgelopen tijdens het trainingsweekend begin april hield mij uit de De Mirandabadtriathlon op 24 april. Uit verhalen van clubgenoten weet ik dat een achillespeesblessure een hardnekkige blessure kan zijn, dus daar rekening mee gehouden door rustig te trainen en weer op te bouwen richting de competitiewedstrijd van 10 juli – dat duurt laaaang. Weer lekker op dreef ging het echter weer mis in de week van 10 juli. Een toch iets te enthousiaste koppeltraining leverde een kuitblessure op. Terug naar af en de fysiotherapeut. Gelukkig bleek het wel mee te vallen, maar de wedstrijd was weg. Volgende doel: de competitiewedstrijd van 27 augustus in Ouderkerk. Om niet onwetend aan die wedstrijd te beginnen een testwedstrijd gezocht. Dat werd dus de Suydersee triathlon.
In de aanloop ging het maar zozo. Het fietsen was wel oké, zwemmen in Boschbad en Bussloo ook, maar het lopen was vooral heel blijven met de laatste tijd een wat opspelende knie, of samengevat, behoorlijk last van de zeurzak.
Hoe dan ook. Op naar Urk. Ik zou wel zien waar het schip zou stranden. Nooit ver uit de kust… Het was de derde editie van deze triathlon met voor het eerst ook een kwart op het programma. 163 deelnemers aan de achtste
Het zwemmen begon buitengaats bij hoge golven. Gelukkig adem ik over bakboord, in dit geval de lijzijde. Na de eerste 250 meter om het havenhoofd heen de haven in en in de luwte de laatste 250 meter. Met een redelijk gevoel het water uit via een ladder en op naar T1. Met een snelle wissel schoof ik al van plek 49 op naar plek 36. op de fiets langs de vuurtoren en het eerste stuk langs de dijk met de wind schuin achter. Ik vloog met 44 km/uur een flink aantal fietsers voorbij en begon te twijfelen of ik niet te hard van stapel ging, maar het voelde oké, dus doormalen maar. Over de dijk de polder in, nog meer wind mee, maar mee wordt ook een keer tegen. Een ronde door de polder en hetzelfde stuk terug langs de dijk. Wind tegen dus. Ik kon toch nog gemiddeld zo’n 33 km/uur vasthouden. Volgende wissel, even gepruts met een schoen, maar daar ging ie. Ik had niet bepaald op reserve gefietst, dus wat zou het worden. De eerste paarhonderd meter waren zwaar, wie kent het niet? Maar toch een houdbaar tempo opgepakt en gaandeweg ging het wel beter. Nu afwachten tot de achillespees, knie, kuitspier of wat dan ook zou gaan protesteren. Oh nee, uitschakelen. Lopen voor wat je waard bent. Nog een paar man ingehaald, maar ook nog door een paar man gepasseerd. Zonder op of omkijken naar de finish, die was er eerder dan ik dacht en 10 meter voor de finish werd ik nog voorbij gesprint. Ik vond het best. Missie geslaagd. Ik zag nog net de klok op 1:06-hoog staan.
Even een stuk uitgewandeld naar Parc Fermé (PF), zo’n 500 meter verderop. De fiets mocht nog niet mee, dus even weer richting finish om te zien of ik Bert en Patricia nog ergens zag. Niet gezien. Dan maar richting supporters die lekker in het zonnetje koffie zaten te drinken. Ook een bakkie en weer naar PF. Fiets en spullen naar de auto en toch maar weer even naar de finish, prijsuitreiking 13:00 uur. Ik kon me niet voorstellen dat mijn tijd genoeg was voor een podiumplaats bij de heren 40+, maar toch. Toen ik daar klokslag 13:00 aankwam stond het podium klaar en zag ik bloemen en trofeeën liggen. Maar actie, ho maar. Nog even staan kijken en ik had al besloten maar weer weg te gaan toen ik toch eerst maar even ging informeren naar de “tijd van de derde van de H40+”. Als ik dat zou weten, wist ik meteen meer. In het busje van Mylaps kreeg ik exclusief inzage in de lijst en mijn oog viel meteen op mijn naam op regel 3… Toch! En ja, de prijsuitreiking was al geweest om 12:30. Lekker! Hoe dan ook, toch mijn prijs in ontvangst mogen nemen. Janny met een bosje bloemen verrast, die zat nog steeds op datzelfde terras met vriendin Bea te kletsen. En ben je in Urk, dan ook nog maar een visje bij de plaatselijke.
Nog wat droge cijfers:
Zwemmen 10:52 minuten, plek 49; In T1 doorgestoomd naar plek 36; Fietstijd bijna 20 km in 31:48; zevende fietstijd overall, BAM! Naar plek 12; Lopen 5 km in 22 rond, streeftijd (of hooptijd = looptijd); Eindtijd 1:07:00 en oeioeioei, die gast die mij net voor de finish verraste was in 1:06:59 de nummer 2 bij H40+.
Tot slot: “Jongen, dat is een gelukkie, ‘k was dat plekkie bijna kwijt” (vrij naar de Zuiderzeeballade) – de nummer 4 zat 25 seconden achter mij. Weer eens een lekkere wedstrijd gedaan en ik noteer deze tijd van 1:07:00 maar als mijn PR op de achtste.