Andries deed zondag mee aan de London Triathlon: 1.5km zwemmen, 80km fietsen en 10km lopen. Andries legde deze afstand af in 3:36:05u en werd hiermee 27ste overall en 4e in zijn agegroup.
Andrie full speed!
Andries:
Afgelopen zondag was het zover: de London Triatlon. Mijn grote doel voor dit jaar, naast promoveren met Heren 2 dan. Wellicht de grootste triatlon van europa, met ca. 10.000 deelnemers. Stond al een paar jaar op mijn bucket list. Nu het dit jaar ging lukken, ging ik uiteraard voor de langste afstand: de Olympic plus. Olympisch, maar dan met dubbele fietsafstand. Gezien hoe lopen dit jaar ging prima voor mij, hoef ik dit jaar geen middenafstand meer te doen.
Om goed voorbereid te zijn reisde ik een week van te voren af naar Engeland, zodat ik wat kon wennen aan het klimaat en het tijdsverschil. Mooie gelegenheid wat heuvels op te fietsen, en toevallig was er ook nog een duathlon in de buurt en een park run. Het rondje eilanden meegerekend 4 wedstrijden in 8 dagen, summer is bliss!
De voorbereiding voor de wedstrijd zelf was niet optimaal, de toch al korte nacht werd verstoord door huilende kids en dronken buurjongens. Na ca 2 uur slaap ging het wekkertje om 4 uur. 1,5 uur later waren we in het excel expocenter, waarbinnen de wisselzone en start/finish was. De organisatie maakte de verassende keuze mijn 6.50 startgroep te splitsen in een vrouwen en een mannen wave – en vervolgens de dames 2 minuten eerder te laten vertrekken. Uiteraard vind ik ‘Ladies first’ een prima principe, en zeker in mijn geval zijn er best veel vrouwen die ik niet bij kan houden in het water – maar toch was het resultaat dat enkele minuten later e dwars over een groep schoolzwemmende vrouwen aan het zwemmen waren. Ondanks wat woorden met een nogal boze mevrouw heb ik verder lekker gezwommen in het prachtige Royal Victoria Dock, en kon ik het water uit na 27 minuten. Ondanks de 5000-fietsen grote wisselzone was ik redelijk snel op pad richting het fietsen, 3 rondes langs de noordoever van de Thames richting Westminster. Erg gaaf, dwars door het financiële centrum langs het London Castle, Tower Bridge en keren vlak voor de Big Ben. Het parcour was iets lastiger dan verwacht, door de wind, de bruggen, tunnels en vooral het matige asfalt. Zeker aangezien ik iets klem had zitten tussen mijn zadel en de rest van het lichaam. Zelfs plassen doet nu nog pijn. Toch ging het fietsen niet slecht, de 80 km was over na 2u16 – 35,2 km/h gemiddeld. Wat goed voor mijn ego was, maar niet zo voor mijn snelheid, was het drukker worden van het parcours met mensen die veelal kortere afstanden deden en (zoals wel vaker tijdens Engelse triatlons) nogal matige fietsers zijn.
Het was even afwachten hoe de benen zouden zijn, ook omdat het hobbelen nogal pijn ging doen in mijn onderrug. Verrassend genoeg ging rennen nog prima. Ondanks de intussen al wat aan dam tot dam herinnerende taferelen op het loopparcours: harde muziek, veel publiek en bomvol met vooral langzame lopers. Erg blij dat ik ondanks of dankzij deze drukte de 10,5km in 46 minuten kon afleggen. Goed voor een 27e plek totaal, na een 39e zwemtijd, een 41e fietstijd en een 38e looptijd.
Wat een gave wedstrijd! En zeker weten mijn beste wedstrijd van het jaar.