Terwijl het seizoen voor de meeste triatleten al is afgerond reisde Andries nog naar Barcelona voor een Olympische Afstands triathlon.
Andries:
Een vriend van mij organiseerde dit jaar voor de tweede keer een groeps cq triatlonvakantie, dit jaar in Barcelona, naar eigen zeggen de grootste triatlon van Spanje (3000 deelnemers). Met grotendeels dezelfde groep als vorig jaar dus best gezellig, en een leuke afsluiting van het seizoen. Vooraf waren mijn verwachtingen niet hoog; veel reizen, weinig trainen en vooral een vervelende kuitblessure zorgden voor een wat minder optimale voorbereiding. Gelukkig kon de meegereisde fysiotherapeute via intensieve martelsessies (dry needling) mij net op tijd wedstrijdfut krijgen.
Op de één of andere wijze was ik ingedeeld in de (op de eliteserie na) snelste wave. Dit had een aantal nadelen. De belangrijkste was de starttijd en dus een korte nacht, de andere was dat ik in deze stayerwedstrijd een erg goede zwemtijd nodig zou hebben om een beetje vlot peletonnetje te vinden. Deze missie faalde volkomen. Tot de eerste boei ging het prima, daarna leek de tweede boei (waarna terug gezwommen moest worden) steeds verder weg te liggen. Steeds bijsturen zorgde intussen voor wat conflicten met medezwemmers. Nadat de boei gerond was, knalde ik bijna frontaal tegen een andere zwemmer aan. Opkijkend zag ik heel ver nog wel wat land, maar had geen idee waar heen moest. Ik zag ook geen zwemmers meer. Op een gegeven moment ging er een Spaanse kayakker naast me heel behulpzaam iets uitleggen, waar ik uiteraard geen snars van begreep. Na gevoelsmatig 6 uren (in werkelijkheid ruim 41 minuten) kwam ik aan land. Bleek later dat de boei afgedreven was, en dat het veld grotendeels om was geleid…
Nou ja, nu maar snel op de fiets een goed groepje vinden! Dat bleek niet zo makkelijk, na diverse groepjes voorbij gefietst te zijn was ik nog geen behoorlijke fietser tegen gekomen. Trainen Spanjaarden alleen op rechte wegen of op de tacx? Wat een prutsers als het om bochten aankomst… Na 1,5 rondje eenzaam stoempen werd ik dan eindelijk ingehaald door een vlotte groep. Bleek later de kopgroep, dus laatste rondje moest ik weer op zoek naar andere medestanders, dat ging nu gelukkig beter. Gemiddelde van 37,5km viel me uiteindelijk niet eens tegen…
Na een op zich leuk rondje lopen van 10k in 46min rondom het park/dierentuin kwam ik uiteindelijk binnen in 2u30 en een beetje. Laten we het daar verder maar niet over hebben… De kuit hield het, en het weekend was verder top! Op naar volgend jaar!
Het gevolg van de afgedreven boei