Zaterdag stond de xterra triathlon TriAmbla weer op de wedstrijdkalender van Harold en Helen. Zij moesten daarom het clubkampioenschap helaas missen, maar dat was het wel waard als je het verslag van Helen hieronder leest.
Helen:
Zaterdag 17 september was het Open Amelands Kampioenschap, een cross triatlon over 1500m zwemmen in de Waddenzee, 35km mountainbiken en 12 km hardlopen door de duinen en op het Noordzee strand.
Naast het OAK is er ook een kortere afstand (500-22-6). Harold deed voor de 5e keer mee aan het OAK en Helen deed voor de 3e keer de korte afstand.
Het leuke aan deze wedstrijd is het voornamelijk onverharde parcours. Lekker stuiteren door bos en duin en over het strand, zowel fietsend als lopend. Een goed georganiseerde wedstrijd en niet te massaal.
Dit jaar waren de omstandigheden best mild te noemen: Zon, 21 graden en een matige noordoosten wind. Vergeleken met de koude klotsbak waarin we vorig jaar zwommen, leek de Waddenzee nu wel een spiegeltje van 19,6 graden.
Er wordt gezwommen met opkomend water dat binnen een uur hoogwater is. Harold zwom de 1500m (met 1 landgang) in 29:41, een supernette zwemtijd voor iemand die zo’n 4 jaar geleden bijna “opgegeven” was door toenmalig zwemtrainer Bert B :o).
Ik had 10:24 nodig voor de 500m en was daar achteraf heel tevreden mee. Er was tóch nog wat golfslag (het blijft een zee kennelijk) en 2x werd de bril van mijn neus gemaaid. Tot slot 1x een voetje tegen de borst bij het inhalen van de mannen van mijn afstand in de achterhoede, die 3 minuten eerder waren weggeschoten. Maakt niet uit, word ik alleen maar strijdvaardiger van.
En dan eindelijk, na een lang seizoen op de racert, weer de eerste km’s op de mountainbike! :o)
Alsof mijn mountainbike wilde laten weten dat ie veel te lang onaangeroerd in de schuur had gestaan, begon zijn protest in de eerste km’s met een onophoudelijk gerammel. Nu is het niet zo raar om je fiets te horen met die stuiterduinen, maar als ie toch serieuze pogingen doet om je uit het zadel te gooien, ga je je toch afvragen… Mijn zadel zat dus los; ik heb er niks van gemerkt in de voorbereiding en ik had geen multitool bij me. Nu moest ik niet alleen proberen heelhuids, maar ook compleet naar de volgende wissel te komen! Maar dat is gelukt en ik vond het toch weer supergaaf om technisch te rijden.
Het fietsen vond Harold pittig dit keer. De OAK rijdt ook een stuk langer over het strand dan de korte afstand. Dat is supergaaf als het strand hard is en je wind mee hebt. Maar dat was dus niet zo.
Tot slot het lopen. Prachtig loopparcours door recreatiegebied De Vleyen, het bos, stukje strand en terug door het duin. Over mijn eigen loopje was ik niet helemaal tevreden. Uiteraard had ik geen hoge verwachtingen van tevoren door mijn zo langzamerhand eeuwigdurende achillespeesblessure. Maar daar lag het dit keer niet aan. Na een km schoot de kramp zo onheilspellend in mijn bovenbenen dat ik even gestopt ben om te rekken. Kennelijk tóch te weinig gemountainbiked de laatste paar maanden. In de laatste 3km kon ik het gelukkig weer aardig onder controle krijgen en hoefde ik niet strompelend binnen te komen voor het oog van mijn ouders en schoonouders. Met een totaaltijd van 2:11:03 en een 7e plek in mijn agegroup (19e van de in de totaal 103 dames van de korte afstand) ben ik buitengewoon tevreden. Harold finishte, ook zeer tevreden, in 3:30:44. Hij werd 34ste van de 89 in zijn agegroup en 89ste overall van de in totaal 231 deelnemers aan het OAK.