Jaap en Sander deden zondag mee aan de halve triathlon van Aken of te wel de Indeland Halve Triathlon: 1.9km zwemmen, 90km fietsen en 21.1km lopen. Jaap finishte zijn eerste halve in 5u07. Sander stapte uit met een verhaal.
Jaap:
De wedstrijd was met Duitse precisie georganiseerd: het huiswerk, een uitgebreid informatieboekje, werd op de dag voor de triatlon in het Rathaus nog eens opnieuw verteld. Omdat de wisselzones op verschillende plekken lagen en je na het klaarleggen van de renspullen in T2 nog op de fiets naar het meer moest (8km), duurde de voorbereiding zo’n 2u. Het zwemgedeelte vond plaats in de Blausteinsee, een mooi ombost meer. De temperatuur was een aangename 19 graden. Er waren 300 deelnemers voor de middenafstand. Ik eindigde in 39 minuten, iets sneller dan gepland (40min). De tocht naar de T1 was bergopwaarts, zo’n 2-3minuten rennen. Hier kwam ik Sander tegen. De fietstocht bestond uit 3 rondes van zo’n 30km en het eerste stuk van de lus was veruit het gemakkelijkst: met snelheden van 45km/u de berg afracen en een relatief vlak parcours leek het gemakklijk te worden. Het 2de deel bleek veel pittiger dan het 1ste met 2 klimmetjes van 10% en tegenwind door de velden. Ik had veel spijt dat ik mijn zadel nog wat had aangepast na de 1ste ronde, maar eindigde in 2.38, wat sneller dan vooraf bedacht.
De looplus was het mooiste gedeelte qua sfeer en parcours en startte vanuit het Römerpark in Aldenhoven. Van hieruit werden 4 rondes van 5km gelopen. De zon was steeds meer doorgebroken en het was een stralende dag geworden. Zonder wind was het zelfs erg warm. De sfeer langs het parcours was uitstekend: veel mensen langs de kant en aan duitse biertafels en muziek.
Het was een mooie finish. Ik finishte het loopgedeelte in 1.41 en was dolbij met mijn eindtijd van 5.07, vooral omdat het mijn eerste halve was en ik gehoopt had om onder de 5:30 te blijven. Het was 70.3 mijl genieten en wat mij betreft een aanrader voor iedereen die een halve triatlon wil doen.
Sander:
Zondag 19 juni: Vaderdag. Een dag van cadeautjes zou je denken. En mijn cadeautje was een halve triatlon in Aken, of beter gezegd Aldenhoven. De 9e versie van de Indeland Triatlon. Gelukkig werd er op een schappelijke tijd gestart: 10:00 de Dames en senioren (55+) en om 10:15 de rest. Gewoon vanuit Apeldoorn om 6:00 vertrokken dus. Na het ophalen van de startbewijzen en het klaar maken van alle verschillende tassen (T1 en T2 waren op verschillende plekken) gingen we (Arjan-Tim, goede vriend van mij en goede triatleet) richting de plek waar we onze loopspullen neer moesten zetten. De T2 ruimte oogde een beetje knullig met standaard dranghekken om je fiets aan op te hangen (past dus niet goed met Aero bidon) en vrij veel modder. Daarna moest er nog 7km gefietst worden naar T1. Daar mocht je in de wisselzone zelf bepalen waar je je fiets neer ging zetten. Op zich handig, maar wel weer met dezelfde knullige hekken. Vandaar was het een enorm eind lopen naar de zwemstart en ook nog eens over kleine kiezeltjes. Slippers mee de volgende keer (niet dat ik nog een keer ga, maar toch). De afgelopen tijd waren de trainingen niet super goed, maar ook niet heel slecht gegaan. De laatste weken had ik wel wat mentale moeheid opgedaan, maar dat kwam volgens mij ook door veel stress op het werk en veel externe trainingen. Ik had in ieder geval wel echt zin om te racen vandaag. Vooral om ook eens te kijken waar ik sta. Vooraf had ik 3 doelen voor deze wedstrijd. Hoofddoel: Goed eindigen. Als het even kan een negative split lopen. Liever 2 minuten later finishen met een goed gevoel dan andersom. Doel 2: Kledingkeuze voor Ironman Barcelona uitproberen. Ik heb met mijn Tripakje altijd last van benauwdheid omdat hij zo strak zit tijdens het lopen en bovendien kan ik dan zo weinig eten meenemen. Vandaar dat ik een mooi los triatlonbroekje van Compressport gekocht heb. Het idee is om een na het zwemmen snel een Aquapoldro fietsshirt aan te trekken, gevuld met eten en dan bij het lopen over te gaan op een hempje. Doel 3: Kijken of ik in de laatste 5 km nog in de buurt van Arjan-Tim kan komen. In principe ben ik een veel betere loper, maar hij is een veel betere zwemmer en iets betere fietser. De zwemstart was vanaf een te kleine kant en erg druk. Veel Nederlanders die Stein zouden doen (waaronder ik) waren uitgeweken naar deze triatlon. Er was dan ook een record aantal deelnemers. De eerst 500m zat ik echt in een te drukke groep. Bij iemand in de buurt zwemmen is prettig, maar bij 20 anderen in de buurt zwemmen is vervelend. Daarom maar een beetje uitgeweken naar de buitenkant. Daar best heerlijk gezwommen. Beetje mijmerend en genietend van het zonnetje. Nog net zo relaxed als Bussloo, maar bijna. Na het keerpunt had ik een paar goede voeten te pakken. Maar op 1500m gebeurde wat me in Busloo ook regelmatig overkomt: Kramp in 1 van mijn kuiten. Het is altijd mijn linkerkuit. Gelukkig kan ik door mijn enkel te buigen en iets mer beenslag te gebruiken de kramp er vaak wel uit krijgen. Vlak voor het einde van het zwemmen kwam het nog een keer, maar ik kon het wederom wegkrijgen. Toen ik uit het water kwam zag ik op mijn horloge dat het net iets onder de 40 was. Op zich prima voor mij. Bovendien redelijk genoten, dat is ook belangrijk. Erg lange wissel door de grote afstand en daar begint de grote inhaalrace altijd voor mij. Maar deze keer met veel beleid. Doelstelling was de hartslag onder de 160 houden. Dat is vlak na het zwemmen altijd erg moeilijk, maar naarmate de 2 rondjes vorderden ging dat steeds beter. Mooi landschap en onderweg 2 klimmetjes van 10%. Het eerste rondje waren ze vervelend, maar het 2e rondje gingen ze al beter. Wel had ik tijdens het fietsen bijster weinig zin in eten van repen of gelletjes. Ik had al veel last van luchtontwikkeling in mijn maag en boerde dan ook veel op. Pas na 1:20 op de fiets kon ik mezelf er toe zetten om mijn drinken aan te vullen met 2 gelletjes. Wel keurig 1900ml sportdrank weg gedronken. Het fietsen met de klimmetjes en veel wind uiteindelijk afgesloten met 34,2 gem. Ook daar prima tevreden over. zeker gezien het feit dat ik over het 2e deel een gem hs had van 155. Keurig aan de onderkant van bedachte range. Wisselzone 2 was 1 grote modderbende, dus ik moest met flinke moddervoeten in mijn sokken. Wel gelijk heerlijk dat ik een hempje kon gaan lopen. Doelstelling was dus niet te snel te beginnen en zeker niet harder dan HS 170 of 4:30/min. Vanaf moment 1 had ik echter last van kramp in mijn rechterzij. Dit heb ik wel vaker en meestal loop ik daar wel doorheen. Nu leek dat ook zo te zijn, want het zakte in ieder geval al wat lager. Het was nog niet helemaal weg en ik besloot het 2e rondje nog iets langzamer te proberen. Maar helaas, in het 2e rondje kwam er tijdens een klimmetje alleen maar veel meer kramp bij. Nu ook links. Er was geen andere mogelijkheid dan te gaan wandelen. Dit terwijl ik me verder best prima voelde. 4:30 – 4:45 kwam eigenlijk best makkelijk. Ik probeerde nog 3 km met wandelen en lopen enigsinds een ritme te vinden, maar bij elke keer hardlopen deed het nog meer pijn. Enige manier om het uit te lopen was wellicht wandelen geweest. Maar dat zag ik echt niet zitten. Vandaar dat ik na het 2e rondje maar ben uitgestapt. Dat is mijn eerste en hopelijk laatste keer, want wat een treurigheid is dat zeg. Er is 1 ding erger dan zo’n lelijke medaille krijgen: zo’n lelijke medaille niet krijgen……
En dan te bedenken dat ik een hele Ironman moet gaan doen. Als ik al niet eens op een enigsinds beheerste manier een halve kan doen. Het grote balen en analyseren is natuurlijk al begonnen:
1. Toch nog langzamer fietsen en nog langzamer starten met lopen
2. Anders eten van tevoren. Nu had ik 5 bruine boterhammen tussen 6 en 8 gegeten en daarna niet meer. Tussen 6-9 ook een bidon sportdrank gedronken. Normaal eet ik altijd yoghurt met Muesli, maar dat is lastig in de auto
3. Buikspieren nog veel beter trainen.
4. Andere manier van drinken op de fiets. Die Aero bidon met een rietje geeft erg veel lucht in mijn lijf. Bij elke slok gaat er immers het hele rietje lucht mee. Gewoon over naar normale bidon.
5. ………. Gewoon een rotdag.
In ieder geval niet de vaderdag die ik me voorgesteld had. Extra zuur was het feit dat ik waarschijnlijk al binnen de minuut van Arjan-Tim zat toen ik moest gaan wandelen…… De kleding keuze was overigens prima. Toch nog een klein lichtpuntje.