Op het NK cross-duathlon (5km cross – 22km ATB – 2.5km. cross) in Valkenburg is Herman zaterdag 3e geworden bij de H55 .
Herman op het H55 podium
Herman:
Ik had wel eens zin om een cross duathlon te doen en daar zijn in de regio genoeg mogelijkheden voor. Maar om eens te zien hoe ik er landelijk voor sta kwam ik op de NK Cross Duathlon in Valkenburg uit. En dan ben ik wel zo dat ik even naar de concurrentie kijk in de H55 groep. Kwantitatief had ik 60% kans op het podium, dat bleek zelfs 75% te zijn i.v.m. een niet NTB-lid als deelnemer in de open klasse. Dat geeft wel gemengde gevoelens. Is het podium zo belangrijk dat de focus daar op is gericht in plaats van op lekker racen. Die neiging bestaat wel, terwijl ik tijdens de race meerdere keren gedacht heb: “Dit is gewoon een heerlijk parcours om je lekker op uit te leven in plaats van uit te wonen”. Want dat was het wel. Behoorlijk afzien.
Hoe dan ook. Ruim een week voor deze wedstrijd had ik bij een looptraining een kuitspierblessure opgelopen. Dezelfde blessure had ik eerder gehad en die was relatief snel weer behoorlijk hersteld. Ik heb zelf met de foamrol en wat massage-kneden de spier wat extra aandacht gegeven. Een trainingsloop durfde ik echter niet aan. Alles met de focus op Valkenburg. En dan ook nog de vrees dat ik dat hele eind zou rijden om vervolgens binnen een paar km een DNF te scoren.
De wedstrijd: eerst 5,4 km lopen. Met de zelfgekozen opdracht om vooral rustig te beginnen achter in de groep gestart. Daar zag ik ook één van de concurrenten die verslaanbaar oogde (toch weer podiumkansen berekenen:-/). Na de eerste vlakke meters ging het steil omlaag het Geuldal in. Een lange afdaling en ja, dan volgt er ook weer een klim. Dat is dan toch meer mijn ding in vergelijking met veel andere deelnemers. Ik haalde daar nr 2 in (ho, ho, van de H55) Met nog wat af en op ging de eerste ronde van 2,5 km in 12.50. De tweede volgde in 13.12, met een max hartslag van 191. Zo hoog had ik dit jaar nog niet gezeten. Ik heb mijn kuit gevoeld, maar het was te doen. In de wisselzone was net nr 1 gearriveerd. Een paar woorden kunnen wisselen voor hij weg schoot, maar daarna heb ik ‘m niet meer gezien.
Mijn onvolprezen jabba en een paar handschoenen wel even aangetrokken, want fris was het wel.
Onderdeel 2: vier ronden van 5,2 km ATB-en met nog een extra stukje om de 22 km vol te maken. Het idee was de eerste ronde op reserve het parcours te verkennen, maar de praktijk was toch flink doortrappen. Wat een ongekend parcours. Dat was echt nieuw voor mij. Snelle afdalingen, glibberige bochten, steile hellingen, draaien, keren, modderpoelen. You name it. En dan ook nog twee bomen over het pad, vlak achter elkaar. De eerste keer moest ik iets afremmen voor iemand voor mij en lag ik ineens onder mijn fiets. Maar mens en machine hebben het doorstaan. In het begin van ronde twee kwam mijn concurrent voorbij. Deze heb ik min of meer kunnen volgen tot het eind van ronde twee, daarna was hij uit zicht. Het idee om na ronde 1 wat te kunnen versnellen bleek duidelijk een illusie. Gaandeweg kreeg ik het zwaarder. De laatste ronde mezelf duidelijk gemaakt dat het geen tijd was voor grote risico’s. Met rond de 43 km/uur een smal, glibberig pad naar beneden was wel even genoeg. Al worstelend het fietsen afgerond. Rondetijden: 19.49, 20.05, 20,17 en 22,09. Totaal ca 1.23 uur inclusief extra stukje.
Afsluitend het inmiddels bekende rondje van 2,6 km nog één keer lopen. Wat had ik een medelijden met mezelf. Een paar stukjes in de klim moeten wandelen. Wat zullen we nu krijgen? Maar zoals bij meer wedstrijden was daar dan toch de finishboog. De 2,6 km gingen in 18.03.
Eindtijd 2:12:10 en daarmee derde in mijn categorie H55.
>Wat heb ik niet goed gedaan (afgezien van een nooit perfecte voorbereiding): Onvoldoende drinken. Bij het lopen een paar slokjes water gehad en verder een halve liter sportdrank op de fiets, waarvan ik minder dan 400 cc heb gedronken.
>Dat moet beter! Maar het viel ook niet mee om tussen het adem happen ook nog te drinken.
Overall/After all: I did it!