Dinsdag deed Andries, terwijl hij met zijn gezin in de Verdon in Frankrijk op vakantie was, mee in de Fitsday Castellane Triathlon; 1.6km zwemmen, 46km fietsen en 10km lopen. Andries werd daar 49ste (13e 40+) in 3u01min.
Andries:
Nadat ik mijn vakantie aan de Verdon in Zuid Frankrijk geboekt had, moest ik natuurlijk ff googelen of er nog leuke wedstrijden in de buurt zouden zijn. En die was r! Fitdays, Triathlon pour tous zei de website – dat suggereerde laagdrempeligheid. Een serie van 5 triathlons in 5 opvolgende dagen, dit was nr 4 in het idyllische Castellane aan de Verdon.
Na een typische familie Langendijk ochtend (2 kwamen te laat uit bed waardoor tijdnood, 1 huilende peuter, een kotsende 10-er, ruzie met de navigatie – er is kennelijk ook een Castellane bij Marseille – en een flits bij het inrijden van een dorp, rekening volgt met de post) kwamen we aan bij het blauw-groen kleurende stuwmeer. Om mij heen zag ik vooral deelnemers die gemiddeld 15 jaar levenservaring en 15kg (spier-?)massa misten tov mij, met rare pakjes in de kleuren van hun land en hun achternamen op hun billen. Triatlon pour tous??
Vooraf vooral verwarring. Niemand wist of het wetsuit legal was (tot 10 min voor tijd, toen iedereen snel hun wetsuit op ging halen), waar er gezwommen moest worden of zelfs waar de start was. 20 minuten na de officiële starttijd waren de meesten eruit en konden we van start. 2 rondjes met een stuk heen en weer. Ik probeerde lang de voeten te houden van la madam trisuit blue nadat we meerdere keren over elkaar heen waren gezwommen, totdat ik bijna vol frontaal de kopgroep tegen kwam en ik besloot wat meer afstand van het midden te houden. Daarna vooral alleen gezwommen.
Na de wissel snel schoenen aan voordat de eerste helling van 15% genomen moest worden. De eerste 3 dames meteen voorbij gegaan, dat begint lekker! Op de eerste col (st André!) bleek echter weer eens dat ik uit een familie van havenarbeiders uit de polder kom, en dus niet uit een familie berggeiten. Ook kwam ik in verkeer achter een vrachtwagen te zitten, verkeersvrij was t vandaag niet. Na een erg lange, helaas niet uitdagende afdaling en vlak niemandsland moest ik vooral mijn aandacht erbij houden – er gingen km’s voorbij zonder iemand in zicht. Toen de laatste flinke col, waar ik nog wat mensen voorbij kon klimmen en er wel een leuke uitdagende afdaling volgde. Helaas was ik nog wel wat roestig na mijn eerste Alp sinds de Marmotte 5 jaar geleden, of was het die kilometers diepe afgrond?
Echt interessant werd het op het einde, toen we vanuit de afdaling midden de dinsdagmiddag spits van Castellane in knalden.
De loop was nog wat krankzinniger, 3,5 km bergop / bergaf * 3 keer. Nou ja, zo doe je nog eens wat op je vakantie, van op het strand liggen wordt je ook niet sneller!
Op naar de volgende uitdaging, rondje eilanden en de Olympic plus van de London Triathlon!