Fietsweekend Vogezen [F] (2/5-10-2015)

Na een aantal jaren zonder (fiets)seizoensafsluiting was het vrijdag 2 oktober weer zover. We hadden een slaapplaats geregeld bij La Vieille Colonie in Saint Maurice sur Moselle in de Vogezen. Afspraak was om 14.00 uur op de fiets te stappen. Iedereen was mooi op tijd, zodat er een mooie verkenningsroute gereden kon worden. Jan Willem had een route uitgestippeld van een kleine 80 km met 1240 hoogtemeters. Het weer deed leuk mee, de zon scheen uitbundig en de temperatuur was bijna zomers. Terwijl 12 man/vrouw op de fiets stapten, gingen Herbert en ik op zoek naar en supermarche. Nadat de boodschappen binnen waren stapten ook wij op de fiets. Jan, de eigenaar van gite, wist nog wel een leuke route. Er zou een klein stukje van 10% inzitten, maar daarna vlakte de col af naar 6 a 7%. Na een eerste kilometer van 10% dachten we dat het wel minder kon met de percentages, maar de percentage bleven maar boven de 10%. Gelukkig na 5 km hadden we het ‘kleine’ stukje van 10% gehad, de laatste 2 kilometer was heerlijk met 6 a 7%. Na het passeren van het skigehucht Rouge Gazon, was er een lekker lopende afdaling terug. Bij terugkomst scheen de zon nog heerlijk, dus daar hebben we lekker van genoten. Ondertussen komt de andere groep een voor een binnen. ‘s Avonds hebben we heerlijk genoten van de kookkunsten van Ria. Na het eten was het voor de meeste vroeg bedtijd. Zaterdag was het D-Day. Op het programma stond de route van de cyclo Les Trois Ballon, met 215 km en ruim 4000 hoogtemeters.

Voor meer foto’s klik hier.

Om voor het donker terug te zijn, moest er vroeg vertrokken worden. Dus om half 8 stonden er 10 fietshelden klaar om te beginnen aan deze tocht. Ik had besloten om met de auto de groep te volgen. De auto lag vol met water, eten en kleren. Tijdens de Marmotte in 2013 hadden we al ervaren dat een volgauto voor zo’n route geen overbodige luxe was. Herbert, Ruud en Willie hadden besloten dat ze een eigen tocht gingen fietsen. Na een rustig ontbijtje zijn ze vertrokken voor een tocht over de Col de Hundsruck en de Ballon d’Alsace. Onderweg hebben ze genoten van een Frans terrasje. Uiteindelijk hebben ze toch 85 km gereden. Ik was inmiddels ook vertrokken en zou na 45 km de grote groep gaan oppikken. Direct stond de eerste serieuze col op het programma, Col de Chevreres van 8,4 km met een laatste km van 14,9% gemiddeld. Ik was blij dat ik in de auto zat. Daarna volgde nog de Ballon d’Alsace (16,6 km en 4,6% gemiddeld) en Col du Hunsruck (8,6 km en 4% gemiddeld). Tot halverwege deze laatste klim was de tocht zonder problemen verlopen. Ik was achterop geraakt omdat ik de watervoorraad moest aanvullen. Ik kwam op een dorpsplein aangereden en zag Laurens iedereen aanhouden die hij kon. Ik zag nog net dat hij niet in botsing kwam met 3 motoren die hem gewoon negeerde. Nadat ik bij Laurens aangekomen was, bleek dat Auke verdwenen was. Laurens was teruggereden naar een onoverzichtelijk plein, want hij wilde Auke de weg wijzen. Na 10 minuten nog geen Auke. Na overleg besloot Laurens door te rijden en ik ging opzoek naar een spelt in een hooiberg. Telefonisch bereik was nihil in de bergen, dus ik kreeg hem niet te pakken. Ik besloot om de col weer af te dalen en keek vooral of ik niets in de berm zag liggen. Terug aan de voet van de klim nog geen Auke. Gelukkig kreeg ik een sms dat Auke 2 x had geprobeerd om mij te bellen, pff gelukkig hij leeft nog. Even later hadden we telefonisch contact, hij bleek op het plein de verkeerde weg te zijn ingeslagen (terug naar het dal). Het bleek dat Laurens Auke net had gemist op het plein. Om Auke een pittige klim te besparen en een grote achterstand werd zijn fiets op de fietsendrager geplaatst. De achterstand kon met de auto ingelopen worden. Na de afdaling zagen we de rest van de groep staan/liggen. Janine had helaas een lekke band. Na een verse binnenband, konden ze weer op weg. Helaas van korte duur, Janine had na 100 meter weer een lekke band. De vertraging werd nu wel groot, want onderweg hadden we ook nog de verjaardag van Janine gevierd met gebak. Nadat er weer een nieuwe binnenband was gestoken kwam de volgende klim inzicht, Col du Grand Ballon (15,8 km en 6,2 gemiddeld). Auke besloot om halverwege de klim weer op de stappen. Maar bijna op de top besloot hij toch maar in de auto te blijven zitten. Zo kon hij handenwrijvend de rest vanuit een luie stoel aanmoedigen. Gezien de vertraging zou het kantje boord zijn om voor donker thuis te zijn. In samenspraak werd besloten om de volledige tocht te voltooien. Het zwaarste gedeelte was namelijk wel achter de rug. Het lukte net niet om op tijd thuis te komen. Het enige nadeel van de accommodatie was dat het te bereiken was na een klimmetje van 4%, gelukkig met weinig verkeer. Om kwart voor acht zat de tocht der tochten erop. Gelukkig was het voor Jan en Ria geen probleem als we pas om 21.00 uur aan tafel zouden gaan. Hierdoor kon iedereen nog een verdiende douche nemen. Bij binnenkomst in de eetzaal kregen we een staande ovatie van de Franse onderburen. Zij hadden gehoord wat er was gebeurt. Ik hoef niet te vertellen dat het niet laat is geworden. Sommige vonden de tafel ook een mooie slaapplek.

Zondag was de laatste fietsdag. De vorige avond zei iedereen dat ze de fiets niet meer zouden aanraken, maar uiteindelijk stonden de meesten in fietskleding buiten. Ruud, Auke en Willie stonden in gewone kleding, zij zouden al vertrekken naar Nederland. Ik had een route uitgestippeld van 63 km.  Voor iedereen een mooie afstand om de benen los te fietsen, niet dus. De eerste meters was het even weer wennen om op een zadel te zitten. Het stijgingspercentage van de eerste klim bleef maar stegen tot 18%. Op dat moment kreeg ik de eerste verwensingen naar mijn hoofd :-). Na een smalle afdaling, kregen we direct de volledige klim voor de kiezen. Gelukkig was dit een lekkere loper en zonder problemen kwamen we boven. Omdat we toch al 25 km onderweg waren besloten we een terrasje te pakken. Omdat het bij een pizzeria was, besloten we direct maar een paar pizza’s te bestellen. Het was toch al 12 uur!!!!!! Met een verse pizza in de maag mochten we meteen weer klimmen, een mooie klim met helaas slecht asfalt. Hierna zouden we nog een klimmetje krijgen van maar 3 km, maar dit was meteen de zwaarste van allemaal. Ik heb niet naar het percentage gekeken, maar deze deed pijn. Via het fietspad zijn we rustig teruggereden naar de gite. Het weer werkte nog steeds mee, dus we besloten met een verdiend biertje te genieten van de nazomerdag. ‘ s Avonds mochten we voor de laatste keer genieten van de kookkunsten van Ria. Het was heerlijk om niet te hoeven koken in het weekend. Tijdens het eten zijn er alweer plannen gemaakt voor 2016, spannend waar we dan terecht zullen komen.

Op maandagochtend hebben we de boel ingepakt en weer teruggereden naar Nederland. Het was een geweldig weekend, met veel mooi weer, gezelligheid en vele fietskilometers.

Iwan