Ze waren met veel puzzelstukjes op Terschelling afgelopen weekend! Harold, Auke en John gingen de hele doen! Harold was samen met zijn Helen en Auke was zaterdag met Marjon en ex-puzzelstukje Hans Visser naar het eiland gekomen! John kwam op de dag zelf met een retourtje. Hij was vlak voor de start aankomen en na een lekker biertje in de bar direct aan de finishstraat weer terug op de boot naar huis. De hele familie van der Zwan ging de halve doen! Bert, Bas, Ruud en Patricia! Ook Laurens, Marjon, Ineke en Hans gingen voor de halve.
| Marathon | |
| John Rave | 3.30.25 |
| Auke Wijnterp | 3.48.06 |
| Harold | 4.00.02 |
| Halve marathon | |
| Bas van der Zwan | 1.32.29 |
| Ruud van der Zwan | 1.36.29 |
| Bert van der Zwan | 1.47.02 |
| Laurens Verwoest | 1.48.50 |
| Marjon Werink | 2.01.03 |
| Hans Visser | 2.10.15 |
| Ineke Telgen | 2.17.37 |
| Patricia van der Zwan | 2.33.55 |
Ineke:
Bij de start was het prachtig mooi weer. De zon scheen en er stond een licht briesje. Er was windkracht 6 voorspeld en de zon zou verdwijnen.. Op het moment van de start was daar nog niets van te merken! Het dilemma, wat trek ik aan is hier dan ook weer aan de orde.. De een ging in korte broek, de ander koos voor driekwart en anderen weer voor een lange loopbroek. Ikzelf voor lange broek en zweetshirt lange mouwen onder het Sanders loopshirt. Pfff veel te warm dus! Gelukkig kwamen we op 3 km langs ons huisje waar ik in de tuin het zweetshirt uitgetrokken heb. Dat was veel beter! Het loopweer was verder perfect! Ik ging als een speer. Bleef mooi in halverwege D3 lopen en het ging makkelijk. De kilometers vlogen voorbij! De eerste 5 km in 32 minuten. Als dat zo doorgaat… Ik kon goed tempo houden en mn hartslag bleef heel netjes in de D3. Soms iets omhoog en dan weer terug naar midden D3 Het voelde perfect! Na zo n 9km begon ik de pijn in mn billen te voelen. Ik wist dat die zou komen maar was er al eerder dan ik had gedacht. Het zij zo. Vlak voor de strandopgang begint het harder te waaien. De zon is volledig weg en het begint kouder te worden. Het lijkt wel of het wil gaan regenen! Ik loop de duinopgang op en haal daar veel mensen in. Kikken…dit kan ik goed. Kleine pasjes lekker doorlopen kort contact met de grond en huppa, ben zomaar boven! Dan het strand. Daar bedenk ik altijd dat ik zo licht ben als een veertje. Dwarrel over het zand en voel de wind af en toe aan m’n startnummer rukken. Als die maar blijft zitten..in gedachten zag ik hem al over t strand wegvliegen( met chip erin..) Het laatste stuk strand bij de opgang is t zwaarst..alleen maar mul zand waar al een paar duizend voorgangers doorheen geploeterd zijn. Ik blijf tegen mezelf zeggen dat ik zo licht als een veertje ben en blijf doorlopen. Veel mensen gaan wandelen hier. En voor ik het weet voel ik het beton onder mn voeten! Yes! Zwaarste deel gehad van de loop. Nu afmaken! Bij de verzorgingspost een lekker stuk banaan naar binnen gewerkt wat me heel goed doet! Het voelt nog steeds lekker! Ik kik! Na 18km begin ik mn bovenbenen te voelen. Die doen zeer en willen eigenlijk niet meer. Natuurlijk ga ik door. Ik hoor meer mensen om mij heen zeggen dat ze er wel willen zijn! De longway is licht vals plat.Wel 6km lang. In het bos lopen we gelukkig beschermd tegen die koude wind. En dan kom je aan in West en weet je dat je er echt bijna bent. Nou ja, vergis je niet…het is bochtje links, straatje naar rechts, weer straatje links, stukje kade en dan weer naar rechts…pff kom op met die rode loper! Maar dan na nog een stukje links af is die daar! Het laatste stuk richting Brandaris met de rode loper en al die mensen aan de kant en muziekkanten en speaker die je naar de finish doen vliegen! Wat is het hier toch altijd een feestje om te lopen. Mooie natuur, een hele mooie sfeer en een geweldig goed georganiseerd evenement. Voor herhaling vatbaar!