Andries stond aan de start van de World Triathlon in Londen, voor de Olympische afstand.
Andries:
Zondagochtend 1 juni, 4.45 in de ochtend. Waarom heb ik in godesnaam de wekker gezet op deze dag van rust? Nog in een slaapcoma realiseer ik het mij weer: vandaag is de dag van de Olympische Triathlon van London. Een dag eerder heb ik de elite nog zien strijden op dit parcours. De jarenlange dominantie van Gomez en de Brownlee’s werd sensationeel onderbroken door Mario Mola. Minder dan 2 jaar geleden was ik nog één van de honderduizenden toeschouwers die de Brownlee’s Groot Brittannië in extase zagen brengen, met goud en brons.
En nu was ik er dan zelf bij. Ik kon de vlinders in mijn buik niet negeren, ook al had ik mij voorgenomen het event als toerist te benaderen. De voorbereiding was dan ook verre van optimaal, met de recente gezinsuitbreiding en vooral een heel vervelende achillespees blessure. Geen pijnvrije looptraining sinds augustus vorig jaar maakte dat ik als een berg tegen de 10 km run op zag. Ook de 160 km klimclassic van afgelopen donderdag en een paar korte, onderbroken nachten leken mij niet onderdeel te zijn van een optimaal taper programma.
De race zelf dan: een zonovergoten Hyde Parc met daarin een gigantische, zeer professionele triathlon organisatie. Alleen al 2137 triathleten deden vandaag mee aan de Olympische Afstand, daarnaast waren er ook nog een sprint en supersprint. Ik was ingedeeld in de 5e wave (van de 67 vandaag). We starten vanaf hetzelfde ponton als de elite van gisteren – alleen gaan wij nu 2 x zover. Vanaf het ponton ziet de ronde van 1,5 km er verdomde groot uit. Het water is koud maar lekker. Ik heb al snel een rustige slag te pakken, en heb bijna geen contact met anderen, in tegenstelling tot de free fighters tijdens de BBC live coverage van gisteren. Na ca. 27 minuten kom ik op dezelfde plek uit het water waar ik gisteren nog Richard Varga traditie getrouw als eerste het water uit zag komen. Mooi blauw tapijt begeleidt ons naar een vrij verre en enorme transition zone. De wissels gaan goed vandaag. Ik heb zin in het fietsen! Het parcour is glooiend (op tv leek het nog vlak) en er zijn een paar mooie snelle bochten in. Helaas ook 2 keerpunten en drempels. Ondanks het vroege tijdstip kan ik vrij snel mensen in halen, Engelsen zijn toch vaak matige fietsers. Na 1 uur 2 zitten de 36,5 km erop, dit ging lekker. Maar nu het gevreesde lopen. Ik heb nog geen idee wat ik kan, en kom ook maar niet in mijn ritme. Na de 2e ronde langs de tribune begint het te komen. De laatste ronde gaat zelfs lekker, in bijna 14 km/h, ik ben het nog niet helemaal verleerd. Tijd: 47 minuten. Ik kom over de finish, mag nog een extra lus maken voor de tribune waar de stadion speaker mij enthousiast binnen haalt: “And there we have .. … Andres ….. Lengend….jikke!!”. Eindtijd bleek 2.23’35’’, d.w.z. de 415e plek van de 2137 deelnemers vandaag.
Op de terugweg langs Regent Street, over Piccadilly Circus, Trafalgar Square en langs de Thames realiseer ik het mij nogmaals: Wat een prachtige ervaring was dit! En gezien de race: die vorm komt wel weer!