Midwintermarathon Apeldoorn (02-02-2014)

Heel veel puzzelstukjes stonden zondag aan de start op een afstand van de Apeldoornse Midwintermarathon. Aangemoedigd door clubgenootjes en andere belangstellenden werden in een lekker zonnetje mooie tijden en PRs gelopen.

Oudlid Hans en Marjon 

Oudlid Hans: 
Marjon vroeg mij om als oud lid onze ervaringen van de Minimarathon ‘op papier’ te zetten voor op het forum, en dat doe ik natuurlijk met plezier. We begonnen de dag met een heerlijk kopje koffie en daarna op de fiets naar de Loolaan. In Orpheus kwamen we John tegen die zich mentaal op z’n marathon aan het voorbereiden was. Op naar startvak B, waar ik eigenlijk niet in mocht, maar gelukkig waren de controleurs niet zo heel streng. Even een warming up, een fotootje voor het archief, en toen vrolijk van start. Wat een massa lopers en wat een prachtig loopweer. Veel bekenden langs het parcours, en onderweg. Marjon wilde haar knie niet overbelasten en ik had minimaal getraind, dus ons doel was om binnen de 2 uur te finishen. Dat moest toch haalbaar zijn. De eerste 5 kilometer gingen fantastisch, we werden als het ware gedragen door het publiek. Toen kwam de klim naar Hoog Soeren, toch maar wat minder kletsen hier, ik had de lucht hard nodig! Vlak voor Hoog Soeren werden we ingehaald door Mia Capel, die onverstoord afstevende op haar PR. Zo onverstoord, dat ze ons niet eens zag! Hetzelfde gold voor Miriam Minneboo, er was tijd voor een kort praatje om haar vervolgens weer op haar PR af te sturen.  Daarna gaat het geleidelijk weer naar beneden en komt de bewoonde wereld weer in zicht. De laatste kilometers waren pittig. Mijn langste duurtraining de afgelopen maanden was 1,15 uur, dus de liezen begonnen aardig op te spelen. Na de Naald ruik en hoor je de finish, en weer werden we gedragen door het publiek. Toen ik de klok zag, werd het nog even spannend of we ons doel zouden halen. Uiteindelijk hadden we nog 23 seconden over; 1.59.37! Al met al een geweldige dag, en heel leuk om weer eens in Apeldoorn te lopen. Het deed me ineens beseffen dat ik de vereniging best mis. 

Jolie: AsselRonde 27,5km MwM 2-2-2014.
En toen was het echt zover: vandaag zou ik 27,5km gaan hardlopen. Niet eerder had ik verder dan 21,1km gelopen. Een nieuwe uitdaging en naar mijn idee was ik er klaar voor. Op advies had ik de loop ingedeeld in 2-en; goed ‘eten’ en drinken en me niet te warm kleden. De eerste 15km iets rustig aan en daarna proberen te versnellen mocht dit lukken. De eerste 5km gingen prima volgens plan op wat drukte na. Hier en daar klonken de Puzzelstukjes-aanmoedigingen al vanaf de kant. Daarna begon het valse plat richting HoogSoeren waarin ik in tempo iets moest toegeven. In mijn enthousiasme heuveltje af hier en daar een beetje op de rem. Dan was het stuivertje wisselen met de lopers die ik net had ingehaald. Maargoed wat was het prachtig lopen met dit weer en door die prachtige omgeving van HoogSoeren en Assel. Met de wind schuin tegen zocht ik af en toe grote brede lopers op om achter de schuilen. Bij halte Assel de aanmoedigingen van Wilbert en manlief. Het ging eigenlijk wel lekker allemaal. Mijn tijd op de 15km was 1:32 en daar kon ik tevreden mee zijn. De vervelende wind tegen bij het opdraaien van de A’frtseweg bleef gelukkig uit. Vanaf nu mocht ik wat gaan versnellen als dat zou lukken. Ik deed mijn best en ondanks het lange valse plat lukte dat ook nog. Misschien niet zozeer direct in tijd als wel dat ik medelopers inhaalde! Dat was een nieuw fenomeen voor mij! De eerste mannen van de marathon passeerde mij via het fietspad op de A’frtseweg; wow wat kunnen die lopen; mooi gezicht. Bij kilometer 18 besefte ik dat ik er nog 10 mocht. Daar zag ik ook helemaal niet tegenop. Lekker doorlopend, inmiddels heuvel af rekende ik ondertussen uit dat ik mijn doel: ‘hopelijk binnen de 3 uur finishen’ kon gaan halen. Vanaf de halve marathon gaf ik mezelf bij elke km een denkbeeldig schouderklopje; lekker bezig meid. De route ken ik op mijn duimpje dus ik liep geen meter teveel. De ideale lijnen opzoekend van bocht naar bocht kwam de finish steeds meer in ‘gehoor’ en uiteindelijk ook in zicht. Dat mocht ook wel van mij want de laatste 2km begon ik het wel zwaar te krijgen. Maar daar waren dan weer de aanmoedigingen van bekenden en mede-Puzzelstukjes bij de Naald en de Loolaan. Het spandoek: ‘nog 777 meter tot aan de finish’ had wel wat. En met heel veel publiek langs de Loolaan was het wel weer genietend lopen die laatste honderden meters. Met een eindtijd van 2:48:08 was ik dan ook zeer tevreden en ook over het feit dat ik dus gewoon 27,5km kan hardlopen.