Herman en Laurens stonden aan de start van de City Pier City loop.
| Herman Aalberts | 1:35:27 |
| Laurens Verwoest | 1:50:41 |
Herman:
Zondag de City-Pier-City halve marathon gelopen. Dit was pas mijn derde halve marathon. Twee jaar geleden heb ik dezelfde loop gedaan en daarbij mijn PR op 1:30:44 gezet. Dit seizoen heb ik meer aan looptraining gedaan o.a. met als doel ooit nog eens een halve marathon onder de 1:30:00 te lopen. Opsteker was de Midwinter-minimarathon begin februari. Deze met een gemiddelde snelheid van 13.78 km/uur afgelegd. Een vlakker parcours dan in Den Haag – Scheveningen moest toch in 14.07 km/uur kunnen? Het mocht echter niet zo zijn. Vertrokken op het juiste schema bleek steeds meer dat het ‘m niet ging worden. Was het toch de warmte? Daar had ik nooit zo veel moeite mee. Of zat de uitgebreide zwemanalyse van zaterdag nog in mijn lijf? (*)
Uiteindelijk in een zeer moeizame race tegen de klok genoegen moeten nemen met 1:35:27. Nog nooit ben ik in een wedstrijd in het tweede deel door zo veel mensen ingehaald. Al hoorde ik ook veel lopers die zo’n 5 minuten boven hun streeftijd waren uitgekomen. Weer wat geleerd, al weet ik nog niet wat(?!). Nu de vraag of ik me hier bij neerleg en de volgende keer ga genieten of dat het een prikkel is om er nog harder tegen aan te gaan.
(*) Gezien het wedstrijdverloop van Laurens (die de zwemanalyse had gemist) lag het daar niet aan;-)
Laurens:
Afgelopen zondag stond de halve marathon van de CPC op de agenda. Een belangrijke dag omdat ik echt de verwachting had mijn PR van 1.48.50 aanzienlijk te verbeteren. De afgelopen winter heb ik veel afwisselende looptrainingen gedaan en voelde ik mij (loop)sterk. Ik hoopte op een tijd onder de 1.45 uur, hetgeen ook mogelijk was gezien mijn 1.30 op de midwinter marathon in Apeldoorn. Om mijn doel te halen, liep ik met de pacer van 1.45 mee. Vanwege de hoge temperatuur (richting 18-19 graden) had ik slechts een korte broek en shirt aan, zodat ik tenminste niet te warm gekleed was.
Het begin was zeer hoopgevend. Ondanks de drukte liep ik lekker achter de pacer aan met een HF ruim onder mijn omslagpunt. Na ca. 3 km pakte ik de binnenbocht en de pacer de buitenbocht. Plots liep ik vlak achter de pacer van 1.40. Ik liep nog steeds lekker, maar zag de HF wel omhoog gaan. Na 6km besloot ik iets rustiger te gaan lopen om de HF niet te hoog te laten zijn en liet ik de pacer van 1.40 weggaan.
Het duurde uiteindelijk tot km 11 voordat de pacer van 1.45 langszij kwam en ik weer aansloot. Ik liep nog steeds lekker en de HF bleef onder het omslagpunt. En toen ging het mis!
Bij km 12 struikelde ik over een kattenoog op de weg. Ik viel hard op mijn knieën en handen. Bloed op knieën en handen. F**k. Om de pacer van 1.45 niet kwijt te raken, pakte ik snel de draad op en versnelde ik richting pacer. De HF schoot omhoog en voorbij het omslagpunt en na 14km liep ik weer bij de pacer.
Maar die versnelling en de val resulteerden helaas in een stijve linkerknie en harde bovenbenen. Het leek erop dat mijn lichaam door de val in een soort van stress was geraakt. Ik liep niet meer lekker en het kostte steeds meer moeite om de pacer bij te houden. Ik heb het nog een paar km volgehouden maar bij km 17 was het op. Tot ziens pacer 🙁
De laatste kilometers was het helemaal gedaan met souplesse en snelheid. Mijn benen deden pijn. Ik ging afwisselend lopen en wandelen. Uiteindelijk ging ik in 1.50.41 over de finish. Dus helemaal geen PR, zelfs niet een kleine verbetering. Erg jammer.