Triathlon Holten (29-06-2013)

Wilbert, Henk, Andries, Martijn en Herman deden zaterdag mee aan de triathlon van Holten. Allen deden de Olympische afstand. Martijn werd derde overall en eerste bij de H20. Herman werd derde bij de H50.

Herman:
Eindelijk weer een wedstrijd (na de wintertriathlons in maart). Twee jaar geleden ook aan OD Holten mee gedaan. Toen tweede plaats bij de H50 in een tijd van 2:38:10. Met mijn voorbereiding op Almere had ik toch wel goede hoop om in ieder geval die tijd te verbeteren. Winst moest komen uit het zwemmen. Was 32:17. Ik hoopte nu aan wal te komen op het moment dat de tweede serie nog niet van start was gegaan. (een half uur later, dus). Toen ik aan land kwam hoorde ik de speaker omroepen: Nog drie minuten tot de start… Dat was een opsteker. Mijn zwemtijd was 27:29. Mijn fietstijd was twee jaar geleden 1:13:32. Moest ik toch onder kunnen, maar omdat mijn looptijd twee jaar geleden tegenviel, leek het mij vooral zaak om bij het fietsen op het eind iets meer reserve te houden. Gevolg: 1:13:48. Zoals ik tijdens de koppeltraining van vorige week nog eens ter bevestiging van Janine te horen kreeg (lopen met hoog beentempo) ben ik de loop aangegaan. Ik kon het tempo goed vasthouden en omdat ik geen idee had wat er achter mij gebeurde flink doorgetrokken. Resultaat: 45:45. Twee jaar geleden ging de ruim 10k in 48:38. Al met al bijna 8 minuten sneller dan toen ik nog een jonge kerel was.

Andries:
Van het weekend Holten gedaan, misschien wel de leukste triathlon van Nederland. Groots opgezet, het hele dorp uitgelopen, met zelfs een ministadion en een groot scherm, wat een feest. Net voor de wedstrijd mochten we zelfs de kunst afkijken van europees kampioene Rachel Klamer. Belangrijker was echter de onderlinge strijd. Reeds een week van te voren door carpoolmaatje Henk werd het vuurtje al flink opgestookt, met tweets waarin hij zijn doelstelling (mij voorblijven) wereldkundig maakte. Vorig jaar werd de strijd nog in mijn voordeel beslist, maar dit jaar zou anders zijn maakte hij mij duidelijk. De spierpijn die ik nog had van de 2 late voetbalwedstrijden van de voorgaande dagen vergrootten mijn zelfvertrouwen niet…

Het was gelukkig minder warm dan vorig jaar, toen het zo warm was dat wetsuits verboden waren. Nu met pak aan ging dat onderdeel al 5 minuten sneller. Achterstand op Henk was echter toch al 4 minuten. Na een fietsrit met vooral in het begin veel wind tegen was ik al iets ingelopen, maar dit werd gedeeltelijk teniet gedaan door mijn klunzige wissels. Bij het rennen moest het dan maar gebeuren. Echter, bijna 3 ronden lang geen Henk te zien. Ik begon mij af te vragen waarom we dit soort strijd aan waren gegaan. Ik bedoel, natuurlijk stuwt het je tot zeldzame hoogtes, maar de pijn in onderrug, benen en vooral blaren zorgden ervoor dat ik hem begon te haten. Gelukkig kwam het allemaal nog goed toen ik Henk’s lange benen net voor mij het stadiongedeelte in zag lopen bij het ingaan van de laatste loopronde. Zoals afgesproken moedigde ik hem nog met ingehouden lach aan door ‘aanpikken’ te schreeuwen. Nu was het nog zaak ervoor te zorgen dat Martijn niet, net als vorig jaar, mij nog voor de finish zou inhalen vanuit zijn latere startserie. Ook dit slaagde (krap aan).  

Al met al een geslaagde dag, met ook clubgenoten Seran, Martijn, Herman en Wilbert, ook een gezellige dag!

Martijn:
Afgelopen weekend stond de triathlon in Holten over de OD afstand op het programma. Waar het voorheen nagenoeg mijn belangrijkste wedstrijd van het jaar was (als oud-Holtenaar) daar was het dit jaar niet meer dan een normale wedstrijd. In totaal waren er drie series over de OD afstand en ik mocht in de laatste serie van start gaan. Met meerdere series is het altijd maar afwachten wat de concurrenten in de overige series doen en dus is het zaak om tot het einde hard te gaan. De start met het zwemmen was veelbelovend, want ik kwam al met enige voorsprong het water uit. Daarna was het met veel tegenwind richting de Holterberg rijden en proberen deze voorsprong vast te houden. Dat de eredivisiewedstrijden, waar je mag stayeren, toch wel anders zijn bleek wel uit mijn fietsen wat niet al te best ging en waar ik niet echt diep durfde te gaan gezien de zwaarte van het parcours. Wellicht heb ik ook wel in het begin wat te veel gas gegeven, want tijdens het fietsen op de Holterberg zag ik mijn concurrenten alleen maar naderen en uiteindelijk zelfs voorbij fietsen. Zo begon ik dan ook als 4e aan het looponderdeel op ongeveer een halve minuut achterstand. Het beste was er na het fietsen echter wel af. Eerst had ik nog de hoop om snel de aansluiting te maken (de mannen voor mij hadden immers erg hard gefietst), maar al snel zag ik dat er niet meer in zat dan de 3e plaats. Uiteindelijk dus nog één iemand terug kunnen halen en, ondanks de vermoeidheid, nog wel redelijk kunnen lopen om zo in 2:07:26 als 3e overall te finishen. Dit was wel goed voor de eerste plaats in de categorie H20.

Laurens:
Hoewel niet (gestart en) gefinished ook een klein stukje van mij m.b.t. triatlon Holten: Na een lange periode van goed trainen was het bijna zo ver. Nog even een serieuze laatste test bij de OD van Holten en dan de halve triatlon van Didam. Ik had me voorgenomen om op woensdagavond 26 juni op de fiets naar de Domelaar te gaan om alvast proef-te-zwemmen voor de OD van Holten. Maar ik had last van mijn linkerbil. Daar zit al vele jaren een cyste en die was nu harder, groter en vooral gevoeliger. Uiteindelijk ben ik met de auto naar Holten gegaan en heb ik alleen maar gezwommen. Detail: ik heb toen voor het eerst mijn vorig jaar april gekochte wetsuit uitgeprobeerd, want vorig jaar heb ik door mijn meniscus-blessure niet gezwommen. Het zwemmen ging, gezien de weinige zwemmeters die ik had gemaakt, best lekker. Goed pak 🙂 Op donderdag nam de pijn rondom de cyste toe en ‘s avonds reageerde mijn lichaam hierop heftig met 39.6 koorts. Omdat ik vrijdag nog steeds koorts had, besloot ik de huisarts te bezoeken. Om een lang verhaal kort te maken: uiteindelijk is vrijdagavond een groot en diepliggend abces door de chirurg verwijderd. Gelukkig waren daarmee de pijn en koorts weg. Minder leuk was dat mijn deelnames aan de OD van Holten en halve van Didam ook onmogelijk waren geworden. Ik heb namelijk een groot, diep gat op mijn zitvlak dat uit zichzelf moet dichtgroeien. Zwemmen en fietsen zijn voorlopig niet aan de orde. Mijn grootste zorg is nu voorkomen dat de boel gaat ontsteken. Toen mijn serie in Holten begon, vertrok ik net uit het ziekenhuis. Het weekend had een heel andere wending gekregen dan gehoopt. Jammer want ik hoor en lees dat de triatlon Holten weer een zeer geslaagd evenement is geweest. Ook heel jammer met betrekking tot Didam maar het is niet anders. Ik had graag willen zien hoeveel beter ik in Didam zou presteren dan in 2011, toen ik niet goed voorbereid was. Misschien volgend jaar een nieuwe poging. Ik ben in ieder geval blij dat ik, na de meniscus-operatie eind vorig jaar, het afgelopen halve jaar heel goed heb kunnen trainen en nu weer helemaal fit ben.