Margo en Laurens heeft deelgenomen aan de Run Bike Run (offroad) in Groesbeek.
Margo:
Vandaag stond de RBR van Groesbeek op het programma. Schijnt een pittig off road parcours te zijn over oa een motorcrossbaan. ATBen is niet mijn specialiteit, maar ik vind het leuk om te doen. Toen ik aankwam merkte dat ik begon te glimlachen. Die springbulten zagen er goed te doen uit. Noemen ze dit technisch? Direct mezelf weer tot de orde geroepen, dan moet de rest van het parcours wel technisch zijn. Niet nonchalant worden nu…
Om 10.15 van start met 24 dames in de NK serie. Wie mij ooit nog eens wat over mijn gewicht te zeggen heeft, dan moet je hier even om je heen kijken J. Geloof dat de gemiddelde dame hier 10 kg lichter is en dat heeft niet alleen met lengte te maken. Het lopen begint lekker. Erg lekker zelfs, want voor dat ik het weet loop ik op kop. Alarmbellen!? Wat doe ik in een NK op kop? Hartslag is ok. Het gaat naar beneden en dan ben ik met mijn lengte in het voordeel en whatever; straks met het fietsen mag ik weer genoeg inleveren. Doorlopen dus maar. Dit duurt 1,5 km en dan beginnen we meer te klimmen en de eerste dames komen me voorbij. Dit begint weer wat logischer te worden. Na de eerste ronde het motorparcours weer op, veel modder. Voor me verliest een dame een schoen. Opletten dus, maar niet goed genoeg %&*^ ben ook een schoen kwijt. Wanneer ik die weer in mijn hand heb en een stap zet, nr. 2 uit. Heel irritant dit. Mijn handschoenen heb ik ook in mijn handen, veel te warm. Een vrijwilliger roept ‘ gooi maar, krijg je zo terug’. Goed idee. Hij vraagt mijn startnr en weg ben ik weer. De wissel in; bij mijn fiets geen handschoenen. Ik had aangenomen ze daar terug te vinden, maar niet dus. Dan maar zonder. Gelukkig geen koude handen gekregen en kon dus blijven sturen. Het parcours was een grote glijbaan van singletracks, boomwortels, klimmetjes en afdalingen, weinig rechte stukken gezien. Na de eerste heftige afdaling voel ik speling in mijn fiets. Stilgezet; voorwiel los. Weer vast gezet en verder. Hoe kan dat nou? Had er op gelet voor de start. In de wedstrijd sta ik nog 2 keer stil om dat wiel te checken. Nog een keer moet ik hem vastzetten. Maar eens naar kijken na deze wedstrijd. Halverwege een ambulance op het pad naast me met gillende sirene. Ook iemand die maar niet op houd op zo’n noodfluitje te fluiten om de ambulance de goede kant op te krijgen in het bos; blijven opletten waar ik rijd. Na 2 rondjes voldaan de wisselzone in; zonder kleerscheuren overleefd en van het parcours genoten. Het technische parcours belet me om volle bak te kunnen fietsen en mijn benen voelen nog goed voor het lopen. Lekker laatste rondje gelopen. Na mijn finish Laurens nog even aangemoedigd voor hij van start ging om 13.00. Uiteindelijk met een relaxed gevoel van een mooie wedstrijd naar huis. Eindtijd 2:19:12.
Laurens:
Afgelopen zondag het NK Cross. Ik had er veel zin in. Niet dat ik de
illusie had om Nederlands kampioen te worden, maar wel omdat ik offroad RBR
wedstrijden erg leuk en uitdagend vind. In de achterliggende jaren heb ik
vrijwel telkens meegedaan met de RBR in Nijverdal en dat vind ik,
vergeleken met de meeste normale triatlons, een heel zware wedstrijd.
In Groesbeek had ik nog niet eerder meegedaan, maar ik had wel vernomen dat
als het weer een beetje had tegenzat deze wedstrijd extreem zwaar was. Het
parcours is op en en rondom een motorcrossbaan. Mijn pk’s zijn toch wel
minder dan die van een motor :-).
Maar goed, zondagmorgen ging ik vol goede moed naar Groesbeek. Het had in
de achterliggende week maar beperkt geregend en op de site werd gemeld dat
het parcours er redelijk goed bij lag. Nou dat is echt persoonlijk. Ik vond
het parcours ontzettend zwaar. In de eerste plaats door de
hoogteverschillen die bij zowel het lopen als fietsen overbrugd moesten
worden. Maar vooral ook door de zware omstandigheden. Zoals Margo al
schreef, menig atleet verloor zijn schoenen in de bagger.
Het eerste looponderdeel – 2 rondes van 3,25 km – ging op zich best aardig,
hoewel de titelkandidaten al snel uit het zicht waren. Ik kon een redelijk
tempo en ritme lopen zonder de HF in het rode te zien gaan. Daarna het
fietsen, 2 rondes van 10 km. Wat was dat zwaar. Heel technisch, veel
hoogtemeters (in 20 km ruim 450 m) en heel erg veel modder. Zo erg dat ik
in de 2e ronde nog maar een beperkt aantal verzetten kon gebruiken, de rest
was onbruikbaar door de aangeplakte bagger. Al in de eerste fietsronde had
ik het gevoel dat de kramp er elk moment in kon schieten. Uiteindelijk
gebeurde dat pas aan het einde van het 2e looponderdeel. Meestal scoor ik
best een redelijke fietstijd, maar je kon zien dat hier een NK gaande was.
Ik had slechts de 62e tijd.
Uiteindelijk ben ik met een eindtijd van 2.10.06 als 69e van de totaal 94
deelnemers gefinisht. In mijn leeftijdsklasse werd ik 11e van de 16. Net
buiten de medailles 🙂 Heel vies, erg moe maar wel zeer voldaan. Na een
paar nachten slapen en bijkomen heb ik nu wel weer zin in de cross van
2014. Dat was zondagavond echt anders!