Veel puzzelstukjes hebben zondag een afstand van de 40ste editie van de Midwintermarathon gelopen.
| Marathon | |
| Joep Biermann | 3:50:42 |
| Harold Vrielink | 3:51:41 |
| Asselronde | |
| Gilles Janssen | 1:53:16 |
| Herman Drost | 2:02:11 |
| Auke Wijnterp | 2:19:37 |
| Danny Bol | 2:40:28 |
| Minimarathon | |
| Hinke van Wezep | 1:18:42 |
| Max van der Wal | 1:19:17 |
| Peter van der Meulen | 1:21:13 |
| John Rave | 1:21:42 |
| Harry van Milligen | 1:27:41 |
| Roel Nijhof | 1:27:58 |
| Ruud Gilde | 1:28:25 |
| Andries langendijk | 1:28:36 |
| Karst Altena | 1:30:46 |
| Hans Kers | 1:50:33 |
| Henk Groeneveld | 1:55:21 |
| Jolie Jacobs | 1:59:49 |
| Acressloop | |
| Iwan de Wit | 39:46 |
| Patricia Angelier | 41:26 |
| Helen Kool | 43:50 |
| Jacques Koetsier | 47:46 |
| Mia Capel | 49:34 |
| Mirjam Mensink | 56:02 |
Harry:
Gelukkig geen DNF! Vanmorgen stonden we met een mooi aantal puzzelstukjes aan de start van de mini-marathon. Gezellig even babbelen toen daar plots het startschot viel. Met Hinke, Max, John en Peter in een mooi tempo de Loolaan op/af. Het tempo was goed vol te houden en de hartslag bleef ook binnen de grenzen. Bij het eerste heuveltje in Berg en Bos voelde ik een stekende pijn in mijn kuit. Ik ken dit gevoel van een triathlon enkele jaren terug en dat voorspelt niet veel goeds. Na het klimmetje kon ik het tempo weer oppakken en aansluiten bij Hinke en Max. Bij het ingaan van Park Berg en Bos en het volgende klimmetje stond ik gepakkeerd. Op een bankje gaan zitten en eerst maar eens een compressiekous uitgetrokken. Misschien toch teveel druk op de kuit gehad. John en Peter kwamen voorbij gelopen en vervolgens daar de aansluiting gevonden. Bij het opgaan van de JC Wilslaan kwam de pijn weer terug. Vervolgens de beslissing genomen het vervolg van de rit ( ruim 13 km) er maar een duurloop van te maken. Ik ben tijdens een wedstrijd nog nooit zoveel ingehaald. Op het laatste stukje Amersfoortseweg kwam Roel mij achterop gelopen. Het laatste stuk van de Loolaan toch nog maar een beetje gas gegeven. Om te eindigen in een eindtijd (zelf geklokt) van 1:27:41. Gelukkig niet die vervelende DNF;) Thuis de medaille toegevoegd aan de rest van de Midwintermarathon. Vandaag was de 40e. Toch leuk te zien dat ik de 20e ook al heb gelopen. Afstand nagenoeg gelijk en de tijd van vandaag was ruim 5 minuten sneller. Nu uitkijken naar Theo zijn “pijnloze” behandeling op dinsdag. Of toch niet
Max:
Vandaag de minimarathon gelopen. Het was best gezellig met de puzzelstukjes en tot de Amersfoortse weg heb ik met Hinke gelopen. Toen ging hij iets versnellen en kon ik niet bij blijven. Het weer was best oke en mijn rug ging goed dus met 1:19:17 ben ik zeer tevreden. Alle clubgenoten langs de weg bedankt voor de aanmoediging.
Helen:
Harold heeft vandaag zijn eerste marathon volbracht en ik ben super trots op hem! Hij staat nu ff de aardappels te schillen in de keuken, maar we gaan zo ruilen, want ik kan zijn verhaal natuurlijk niet gaan zitten schrijven;-) Mijn 8 km ging erg prima! Gezellig samen met Mia in het startvak gestaan. Het inloop half uurtje dat op mijn trainingsschema stond, heeft me goed gedaan. Als ik morgenochtend m’n bed uit kan springen en weinig/geen last heb van mijn achillespezen dan mag ik van mezelf zondag 10 feb starten in Schoorl (21km). Nou doei doei en hartstikke bedankt Astrid, Margreet, Nicolette en Henk voor de aanmoediging! Oja, mijn tijd was netto 43 minuut en 50 seconden 🙂 .
Harold:
Zoals Helen al schreef heb ik vandaag mijn eerste hele marathon gelopen. Met Auke, die de Asselronde ging lopen en Joep, die ook de ‘hele ‘ging doen stonden we samen in het startvak. Om 12:00 uur mochten we van start. Bij gebrek aan ervaring heb ik me aangepast aan het tempo van de mij omringende lopers. Om in hetzelfde startvak te staan, moeten die immers een eindtijd in de buurt van mijn streeftijd 3:59:59, ofwel net binnen de 4 uur hebben opgegeven. Tempo voelde goed, maar de hartslag was wel wat hoger dan verwacht / gewenst. Om zelf te kunnen bepalen wanneer en hoeveel ik kon eten en drinken gestart met Camelbag. Bij de eerste verzorgingsposten kon ik dus lekker doorlopen. Bij halte Assel lekker even een stuk onverhard en al snel waren we weer op de Amersfoortseweg. Op het brede asfalt ging het tempo omhoog, de gelijk gestarte lopers op de Asselronde begonnen blijkbaar ‘de stal al te ruiken’. Kon deze versnelling volgen, de benen voelden goed. Bij de Naald rechts, de tweede ronde in, kon van de eerste ronde nog herinneren waar de 30, 32 en 35 km ongeveer waren. En voor het 30 km punt was al gewaarschuwd, daar op de JC Wilslaan zou het lastig worden. En inderdaad het ging allemaal een stukje minder snel, maar dat was bij de anderen ook zo. Heel ongewoon zou het dus niet zijn. Bij de post net na 34 km voor het eerst een warme thee gepakt. De kilometers gingen niet meer zo vlot voorbij, het was steeds uitkijken naar de volgende km. In de buurt van de 37 km werd het lastig met de benen en dan met name de kuiten werden pijnlijk. Geen kramp maar het leek er niet ver vanaf te zijn. In plaats van de kilometers die we gehad hadden, lette ik nu meer op “hoe ver nog”. Bij de verzorging op 40 km weer een warme thee. Het was inmiddels ook gaan regenen en kouder geworden. Op het laatste stuk kwam Joep me voorbij, hij had het minder moeilijk. Kon hem alleen maar voorbij zien gaan. Aanhaken en meelopen zat er niet meer in. Dan eindelijk de muziek en de drukte van de Loolaan. Gedragen door het publiek en de naast ons lopende 8 km lopers richting de finish. En dat in een tijd ruim binnen mijn streeftijd. Eindtijd 3:51:41 uur. Na mijn medaille en poncho in ontvangst te hebben genomen snel naar de schouwburg. Even zitten en dan op de fiets naar huis. Door het fietsen verdween de pijn in de kuiten gelukkig snel. Ben blij dat het is gelukt.
Andries:
Mijn midwinterverhaal: Na bijna 2 jaar blessureleed kon ik eindelijk weer eens meedoen met een hardloopwedstrijd, en dan nog wel die mooie in Apeldoorn. De mini in erg mooi weer. Het werd een fijne loop, rustig begonnen en lekker snel geeindigd. De tijd was nog niet helemaal wat ik van mezelf gewend ben, maar dat komt nog wel (hopelijk): 1.28.36. De Dry Needle torture was de moeite waard!
Jolie:
Vandaag de mini MWM gelopen. Wat een prachtige loop is het toch! En, in mijn ogen, was alles weer prima georganiseerd. Maar echt genieten was er voor mij niet zo bij. In de eerste kilometers concluderen dat je toch weer te warm aangekleed bent. En de eerste 3 kilometers gingen – zoals vaker – niet echt makkelijk. Toen het parcours dan een beetje vals plat omhoog ging leek het wel alsof ik helemaal niet meer vooruit kwam. Toch bleken mijn kilometer tijden toen nog niet geheel dramatisch. Dus maar gewoon door gelopen in het tempo wat ik liep. Het moet straks toch wel iets makkelijker gaan, hield ik mezelf voor. Maar helaas het kwam niet. Met een beste spierpijn in mijn bovenbenen kwam ik niet in een fijn ritme. Mijn kilometertijden liepen op en op. Op de Kampsteeg kwam Hans mij voorbij maar ik had geen puf om hem te roepen. Ik kon hem ook niet bijbenen dus hobbelde ik maar rustig door. De rest van de kilometers heb ik vooral zwoegend afgelegd. Omdat het toch wel mijn eer te na was om er langer dan 2 uur over te doen moest ik op de Loolaan nog flink aanzetten om dat te halen. Dat lukte dan wel en met gemengde gevoelens nam ik de medaille in ontvangst. Volgend jaar weer een kans, hoop ik. Clubgenoten: het is echt fijn om aanmoedigingen te krijgen onderweg dus heel erg bedankt daarvoor!