John, Simon en Seran hebben vandaag meegedaan aan de IRONMAN Swiss. Seran en Simon debuteerden op deze afstand en voor John was het zal zijn vierder hele triathlon. Seran is gefinisht in een tijd van 10:20:44u (36ste M30-34) Simon kwam na 10:27:25u (42ste M30-34) over de finish en John na 10:39:09u (37ste M40-44).
John:
Ruim een jaar geleden ingeschreven en dan deze week is het zover. Het jaar is voorbij gevlogen en kende qua trainingen best wat mentale dalletjes. Met name het laatste half jaar, waarin het weer zeker niet meespeelde, heb ik vaak gedacht waarom ik in vredesnaam voor de vierde keer een hele triathlon moest gaan doen.
Ik vertrek woensdagochtend vanuit Apeldoorn met bestemming Sihlwald, een klein plaatsje met dito camping, om daar einde dag te arriveren. Korien en de jongens zullen zaterdag met het vliegtuig aankomen wat mij de gelegenheid geeft om de acclimatiseren, te rusten en de sfeer te proeven die altijd rondom een Ironman heerst. Seran en Simon zijn ook gearriveerd en donderdagmiddag fietsen we met nog 100 anderen een deel van het parkoers onder begeleiding van motoren. Een mooie ronde met vergezichten over Zürich en het meer.
Zaterdag en de spanning loopt wat op. Ik ben wat onzeker over de voorspellingen van het weer. Het zal rond de 35 graden zijn en ik besluit niet met mijn tijdrithelm te gaan fietsen. Weinig lucht gaten en ook nog eens zwart. Aan het einde van de dag mag ik dan de fiets en spullen in leveren die ik de volgende dag nodig heb. Inmiddels hebben we van de organisatie bericht gehad dat er zonder wetsuit gezwommen gaat worden.
Zondag 28/07/2013: Om 3u45 gaat de wekker, en ik heb redelijk geslapen. Het ontbijt bestaat uit 8 witte boterhammen met jam, glas sinaasappelsap en kop koffie. Ik maak twee bidons gereed voor op de fiets met iso en twee bidons met water en ors. Om half 5 rijden we naar de start. Alles is nog in de juiste staat. Even de banden oppompen, de spullen voor fietsen en lopen controleren. Om 6 uur neem ik een gelletje en een bidon met ors en tegen half 7 op naar de start. Met nog 10 minuten te gaan pomp ik nog een gelletje naar binnen en besluit ik toch nog iets meer naar links en een rijtje naar achteren op te schuiven.
07u00 und es geht los…….Ik zwem de eerste meters in de waterpolo stand met het hoofd boven water. Het is een grote wasmachine met bijna 2500 atleten. Maar ongelooflijk, na een minuut of vijf is er al redelijk ruimte en kom ik in het ritme. Het water in het meer is voortreffelijk qua temperatuur en schoonheid. Zie scholen vissen onder mij door zwemmen. Na de landgang en de tweede ronde kom ik na 1u15 uit het water en dit is wat ik ook wel had berekend. One down, two to go……
De wissel gaat vlot en zit snel op de fiets voor het eerste stuk van ongeveer 40 kilometer voordat de eerste beklimmingen gaan komen. Het is druk en er rijden continue officials die kaarten uitdelen aan atleten die zich niet aan de regels houden. Ik probeer mijn hartslag te laten zakken naar 152 en dat gaat redelijk. Inmiddels schijnt de zon al flink en neemt de warmte toe. Ik wil minimaal een liter per uur drinken en 1 gelletje per uur. De meest beruchte beklimming, the Beast gaat goed. Ik zie mannen met aerohelmen die lijken te ontploffen. Ik koel regelmatig mijn hoofd met water. Waar Seran en Simon op dat moment zitten heb ik geen idee van maar dat zien we wel tijdens het lopen. Nadat de eerste ronde van 90 kilometer erop zit krijg ik last van de rug. Met name onderin maar ook midden op de rug voelt niet helemaal fris aan. Desondanks gaat het fietsen redelijk maar wordt het warmer en warmer. Tijdens de tweede klim van de Beast raak ik zonder water en bij de eerst verzorgingspost pak ik drie bidons aan. Het is nu nog 40 kilometer en ik reken uit dat ik ergens rond de 5u20 ga uitkomen met fietsen. Op Heart Break Hill is er een groot feest gaande en ook Bert en Patricia staan ons daar aan te moedigen. Hierna is het nog 5 kilometer naar de wissel.
Two down, one to go……Ook deze wissel verloopt vlotjes en ik neem een gelletje en de tweede bidon met ors mee voor het lopen. Het is bloedheet op het loopparkoers dat bijna geheel in de zon ligt. De rug is alleen maar erger geworden wat mij doet besluiten een andere tactiek toe te passen om in ieder geval te finishen. Ik loop van aid station naar aid station en wandel daar een 20 seconden om de rug wat te laten rusten en tevens goed te blijven drinken. Na 15 kilometer is het met de rug stukken beter en kom ik redelijk in het ritme. De warmte is echter killing. Inmiddels ben ik Seran ook tegen gekomen en is Simon ook in aantocht. Na ongeveer 20 kilometer komt Simon mij voorbij. Ik loop in een redelijk tempo en na 25 kilometer verschijnen er wolken voor de zon en daar heeft iedereen wel naar uitgekeken. Als eindsprint neem ik altijd cola en ik heb gewacht tot de laatste ronde. Met nog 9 kilometer te gaan is daar dan de stand met de cola en ik pak twee bekers aan en drink ze leeg. Helaas niet wat ik verwachte maar word er beroerd van en wat duizelig met als gevolg dat ik moet gaan wandelen. Na een minuut ga ik weer aan het lopen en bij de eerstvolgende stand neem ik een bekertje iso en een gelletje. Het is nu nog 6 kilometer en ik voel mij gelukkig weer beter. Ik haal weer mensen in en zie mannen voor mij lopen met hetzelfde aantal bandjes om. Die gaan dus ook finishen en snel ze voorbij. De laatste kilometer vliegt voorbij als ik rechts mag afslaan op de rode loper. Tussen de mensen massa en op de tribune staan Korien, de kinderen en mijn ouders en na de nodige high fifes pak ik de laatste meters naar de finish. Eindtijd 10u39! Tevreden over de opbouw, moe maar voldaan en trots op de medaille. Ik haal mijn finishershirt, kijk nog even of ik Seran of Simon ergens zie zitten en ga dan op zoek naar Korien, Stijn en Niek. Samen komen we bij van een inspannende dag en gaan we snel terug naar de camping om daar verder bij te komen.
Mijn vierde hele is een feit maar deze was qua omstandigheden de zwaarste. Met een 34ste plek in mijn leeftijdscategorie en een 222ste plek overall (2480 deelnemers) kan ik niet meer dan tevreden zijn. Een hele triathlon blijft een speciaal iets en blijft een van de mooiste evenementen om te finishen. Het heeft echter wel een enorme impact op je sociale leven en zeker met kinderen komt er veel terecht op de ander. Ones in a lifetime……. Maar zorg dat je achterban er ook voor gaat anders is het niet te doen. Een speciale dank dan ook aan Korien voor mijn schematische drang naar training.Tot de volgende ……..