Triathlon Didam (07-07-2012)

Harry, Herman, Peter, Wilbert, Auke, en Maarten stonden vandaag aan de start van de Midden Afstand in Didam. Voor Wilbert, Herman en Maarten was het hun eerste midden afstand triathlon en alle drie zetten een mooie prestatie neer. Maar ook Harry, Peter en Auke finishten met PR op deze triathlon (en afstand). Hinke, die initieel ook de midden afstand wilde doen, maar vanwegen een voetblessure voor de kortere afstand moest kiezen, stond samen met Fred aan de start van de kwart triathlon. Jolie volbracht haar tweede achtste triathlon in een PR. Allemaal mooie resultaten dus van de Aquapoldro Puzzelstukjes.

Foto’s van de puzzelstukjes gemaakt door Ingrid van Berkel zijn hier te vinden.

Wilbert op weg naar de finish

Herman at Didam-day: 
Zaterdag was ik debutant op de halve triathlon met als doelstelling binnen de 5 uur finishen, maar in het achterhoofd ruim binnen de 5. Zwemmen ging volgens verwachting net boven de 40 minuten. Fietsen tegen de 34 per uur bracht de eerste winst. Na de eerste loopronde van 5km in 23:19 lag ik op een schema tussen 4:35-4:40. Maar toen moest het nog beginnen. Het werd zwaarder en tegen het eind van de derde ronde vond mijn linkerbovenbeen het welletjes. Nog net niet hoeven wandelen, maar de laatste 5km ging in 33:29. Nu kan ik ook zeggen (en ik citeer Auke): I did Didam. Heb ik wat geleerd? Ja, vertouw niet op je basisconditie om een halve te doen en verwaarloos de looptraining niet. En zwemmen? Volhouden; het zal toch wel een keer sneller gaan.

Harry:
Vandaag ging ik op herhaling voor de midden afstand in Didam. Na mijn ervaring van 2010 (34 graden dus afzien) dacht ik dat het vandaag alleen maar beter kon gaan. Tot een maand geleden stond ik nog ingeschreven voor de Olympische afstand in Holten maar de midden afstand kon ik niet uit mijn gedachten zetten en dus schreef ik mij over naar Didam. Het zwemmen ging zoals altijd wel goed. Het wetsuit ging zoals altijd weer minder gemakkelijk uit dan gewenst. Geen kramp in de kuiten omdat ik voor het eerst in een wedstrijd compressie tubes aan had getrokken (jaren eerder moeten doen). Het fietsen ging redelijk. 80 km helemaal alleen rijden is toch redelijk afzien vooral als er zo’n 200 meter voor je een prachtig peloton reed dat niet zou misstaan in de Tour de France (alhoewel hier bleven ze wel op de fiets ). Na het fietsen kwam ik door in 2:46:25 (2010 2:46:09). De doelstelling voor vandaag finishen binnen 4:30 zat er in maar ja hoe zouden de 20 km mij vergaan. Ik had goed nagedacht over mijn voedingsplan tijdens het lopen en dit kon goed worden uitgevoerd dankzij de hulp van mijn kids die iedere ronde alvast een kleine bidon sportdrank hadden klaarstaan waarbij ik de oude kon achterlaten om bij te vullen. De eerste ronde kwam ik door in 22:30 wel erg ambitieus vertrokken. Bij het ingaan van de tweede ronde vond ik het tijd voor een gelletje. Tegen beter weten in dacht ik dat ik deze wel weg kon spoelen met sportdrank: fout mijn maag dacht daar heel anders over. Misselijk tot in de vingertoppen. Mijn ronde rustig vervolgt met het vertrouwen dat de misselijkheid wel weg zou trekken. Dit was dan ook het geval. In de ronde 3 en 4 nog een half bekertje cola en de energie bleef aanwezig. De rondetijden bleven ook op hetzelfde niveau, de hartslag trouwens ook. Een gemiddelde hartslag bij het hartlopen van 172 en over de gehele midden afstand 166. De finish kwam ik een stuk frisser over dan in 2010. Met mijn eindtijd van 4:25:19 ben ik dan ook meer dan tevreden.

Jolie:
Onder lekkere weersomstandigheden deed ik vandaag mee aan mijn 2e 1/8e triathlon. Van de week twijfelde ik nog over mijn deelname. En tijdens het omkleden dacht ik nog even: ik moet naar huis. De schrik van elke ? vrouwelijke ? triathleet sloeg mij namelijk om het hart: de rits van mijn pak ging kapot! Na 2 minuten lichtelijke stress besloot ik naar Bernard Hilferink van sportwinkel Easy Running te gaan; hij stond met een stand op het terrein en vorig jaar had ik mijn pak daar gekocht. Zonder dralen werd mijn pak omgeruild voor een nieuwe; garantie was het oordeel! Ik superblij, wat een service! In mijn nieuwe hippe pak spoedde ik mij naar de start van het zwemmen. De start was wat hectisch maar kon ik aan en na 100 meter had ik mijn plek wel gevonden. Het zwemmen ging goed en lekker. Vanuit het water werden we de kant opgeholpen om via een vrij hoge trap naar de fietsen te snellen. Eenmaal op de fiets liepen mijn benen na wat kilometers aardig vol. Doortrappen en genieten schoten om en om door mijn hoofd. Ik werd nogal ingehaald tijdens de 20 kilometers. Nou, die heb ik toch maar mooi met zwemmen achter me gelaten, dacht ik nog. De overgang naar het lopen viel ook deze keer weer zwaar. Met ‘zware’ bovenbenen en kuiten die in bedwang werden gehouden door compressiekousen rende ik mijn 2 rondjes. En na 1uur23minuten49sec was mijn 1e PR een feit. Bedankt familie, Ineke en Bernard dat ik gewoon lekker heb meegedaan!