Roland stond aan de start van de Alpe d’Huez duathlon .
Roland:
Dit jaar was ik weer net als vorig jaar op vakantie in Frankrijk en kon de duathlon van Alpe d’Huez weer meenemen op het vakantierooster. Een prachtige wedstijd met als hoogtepunt de klassieke fietsklim naar de top in de tijdrit. De reistijd met de auto van de geboekte camping in het zuidelijker gelegen Embrun tot aan het bergdorp (130 km door de bergen) viel me tegen en een lekke fietsband onderweg naar de start (afdaling) verstoorde mijn concentratie. Vlak voor de start werd ik me bewust dat ik niet gekomen was om me nu al over te geven heb geprobeerd om de scherpte weer op 100 % te zetten…:
Lopen : 5 km in het dal.Na het startschot om 16.00 uur gingen enkele honderden duathleten en athletes van verschillende nationaliteiten van start. Het lopen ging niet slecht maar toch liep ik onzichtbaar in het veld , want de kopgroepjes liepen wel heel erg hard. De hitte was fijn maar ook een extra tegenstander. De herinneringen gingen terug naar 2011 , waarin de vakantie nat en koud verlopen was in deze omgeving…dus ik was al lang blij met deze tropische omstandigheden.
Fietsen : Klim Alpe d’Huez.Op de fiets kon ik snel veel terrein goed maken. Na driekwart van de klim riep een nederlander dat ik bijna de top 10 binnen fietste. Ondanks dat het zwaar was , gaf dit kracht en zo kon ik op de 8e positie mijn loopschoenen weer aantrekken die s’morgens al achtergelaten waren in het Parc fermé. Een pittige fietstocht. Op kracht en karakter heb ik de klim redelijk goed bedwongen…de souplesse en het gemak waarin de voorbereiding verliepen waren er niet , maar misschien zegt dit iets over het niveau van de wedstrijd. De wind maakte het ook nog een stuk zwaarder op de kale stukken van de klim.
Lopen : 2,5 km in en rondom A.d.H De laatste run verliep naar wens , maar ik kon niet vermijden dat een Fransman me nog inhaalde om 9e te worden en 3e Master. In tegenstelling tot 2011 kon er genoten worden van de finish. Vorig jaar was de laatste 250 meter een hellse sprint , maar nu was het fantastich om via het blauwe finishtapijt onder de finishbrug te lopen en te luisteren hoe de Franse speaker probeerde om je naam uit te spreken. Een soort formule 1 podium in de bergen lonkte en was erg sfeervol. Het was wederom genieten.
Tevens werden er op de camping in Embrun “die gerund werd door een sportief en sympathiek Nederlands echtpaar” een hardloop-klim-wedstrijd en een fiets-klim-tijdrit georganiseerd. (de camping triathlon viel net buiten onze planning). Ook werd er vaak gezamelijk getraind. Erg leuk hoe je naast je vakantie toch lekker laagdrempelig de loop en de fietsschoenen aan mag trekken. Want niets moet en alles mag. De overwinningen waren erg leuk , maar de saamhorigheid tijdens en naast de sport was veel belangrijker ! Mijn poging om het parcoursrecord te verbeteren is net niet gelukt in de fiets-klim-tijdrit , deze blijft sinds 2007 op naam staan van een Nederlandse beroepswielrenner in Spaanse dienst. Mijn ontvangen bonus vanwege de leeftijdscompensatie omdat ik al 41 lentes jong ben hielpen me wel om toch sneller te zijn…maar netto was ik 56 seconden langzamer op de klim van 15 km naar Ski-Oord les Orres.
Roland op het podium