Midwintermarathon Apeldoorn (01-02-2009)

Aquapoldro Triathlon was vandaag op alle fronten vertegenwoordigd bij de midwintermarathon. Meer dan vijfentwintig leden stonden, verspreid over de 4 afstanden, aan de start. Het was natuurlijk ook schitterend winterweer om hard te lopen. Hinke, die na zijn val op de wielerbaan afgelopen woensdag vandaag gedwongen aan de kant stond, heeft veel foto’s gemaakt. De tijden en verhalen druppelen langzaam binnen…

Marathon (42.195 km)
Roel Nijhof 3:53.19
Joep Biermann 4:06.09
Asselronde (27.5 km)
Peter van der Meulen 2:07.45
Chris Heg 2:21.49
Ruud Gilde 2:23.56
Marjon Werink 2:30.04
Auke Wijnterp 2:35.04
Hans Visser 2:42.59
Margreet Berghuis 2:43.28
Minimarathon (18.5 km)
Gilles Janssen 1:13.16
Ruud van der Zwan 1:17.31
Karst Altena 1:19.40
Bas van der Zwan 1:19.16
John Rave 1:20.32
Grada Boschker 1:23.03
Jacques Koetsier 1:24.49
Conny Lankwarden 1:27.15
Laurens Verwoest 1:42.27
Eva van Riessen 1:43.11
Patricia van der Zwan 1:49.30
Bert van der Zwan 1:49.30
Danny Bol 1:57.47
Acht van Apeldoorn (8 km)
Marco Betman 30.40
Harry van Milligen 31.37
Jeroen Hagen 37.21
Iwan de Wit 40.48
Korien Termaat 41.12
Monique Ooijman 45.51
Ineke Telgen 46.54
Claudia Nuesink 48.39
Nicolette Verdugt 53.57
Jeroen Hennekes

Roel:
Roels eerste marathon: Een paar weken geleden kondingde ik aan dat ik tijdens de midwinter de hele marathon wilde gaan lopen. Iedereen reageerde dan ook verbaasd. Maar stiekem was ik al een lange tijd aan het trainen met dit doel in het vooruitzicht. Een half jaar geleden kwam ik op het idee om voor m’n vijftigste een marathon te gaan lopen. Alleen kriebelde het idee zo hard dat ik hele plan een jaar vervroegd hebt. En daar stond ik dan…. 1 februari aan de start van mijn eerste marathon. De weerstomstandigheden waren niet al te optimaal waardoor ik me toch wat zorgen maakte vooraf. Goed warm aangekleed ging ik van start. De eerste paar kilometer dacht ik waar begin ik aan, met de koude striemende wind in m’n gezicht. Maar al gauw kon ik die knop omzetten en kwam ik goed in mijn ritme terecht van 5.30 minuut per kilometer. Dit was een ontspannen ritme waardoor ik mezelf niet overhoop zou lopen. De race heb ik redelijk vlak kunnen uitlopen met zelfs nog een versnelling op de laatste vijf kilometer. Doordat ik de race van te voren goed had uitgestippeld kon ik in de tweede helft nog veel mensen passeren. Dit geeft altijd een goed gevoel. Ik wil de ‘denkers’ bedanken die ondanks de kou toch zijn blijven aanmoedigen. Top, dat doet je altijd goed als je daar loopt. Uiteindelijk heb ik de marathon in 3 uur en 53 minuten uitgelopen. En nu ik terug kijk op de marathon zie ik het als een positieve ervaring die zeker nog een vervolg krijgt.  

Marjon:
Eerste keer Asselronde; mooie loop, en de kou doet de naam vh evenement eer aan. Tot de helft lekker relaxed met Margreet en Hans. Kon goed warm lopen en ter hoogte van de huifkarren in het kielzog gedoken van 4 mannen die in lekker drafje liepen. Op de Amersfoortse weg Joep gespot, vervolgens met hem tot in B&B in mooi tempo samen opgelopen, Gert intussen naast ons fietsend aanmoedigend en op de hoogte brengend van de resultaten en/of de geestelijke en lichamelijke toestand van de andere nog actieve lopers. Uiteindelijk even flink moeten doorbijten om de enorme pijn in mijn voeten te kunnen negeren (Jeroen, help! Nieuwe zolen svp!!!!!!), de laatste 3 km aangezet en heel tevreden met mijn eindtijd, 2.30.04, de finish gepasseerd. Misschien toch nog eens de ‘hele’; eerst maar eens de verhalen van Joep en Roel!  

Conny:
Karst en ik zijn sinds een week bezig om volgens schema te trainen voor de irontown halve triathlon op 6 juni as in Duitsland. Het was even wennen met die zones en hartslagen maar vooralsnog gaat het goed en is het leuk om te doen en goed vol te houden. Zo ook zondag, op ons programma stond de mini marathon en dan in D3 met een max.hartslag van 170. In eerste instantie zouden we de marathon lopen, te weinig getraind, dan maar de Assel, ’s middag ook nog fietsen, nou dan maar de Mini…Best wel lekker om eens een wat kortere afstand te lopen, we hadden er echt zin in en niet boven HF 170 komen dus gewoon lekker lopen.
Bij mij ging het super, hartslag steeds rond de 170 en voor mijn gevoel liep ik aardig door. Helaas kreeg ik op de Kampersteeg pijn in mijn hamstring en die ging  niet weg maar werd steeds erger, gewoon doorgaan want het gaat net zo lekker dacht ik en ik wilde graag onder de 1 uur 30 lopen. Nou het is gelukt (1.27.15) maar het laatste stuk ging niet van harte.

Karst:
Met mij ging het ook heel goed, wel voorin gestart samen met John en Gilles maar verder “rustig”aan gedaan en precies volgens schema gelopen (en maar op je horloge kijken !) Ik voelde me sterk en had goede benen en dan is het best lastig om in D3 te blijven lopen , helemaal als je op een gegeven moment samenloopt met 2 vrouwen en die gaan er vandoor dan kan je je best wel een beetje ergeren. Achteraf heerlijk gelopen maar in een wedstrijd als deze de volgende keer toch maar niet volgens schema, maar gewoon gaan! ’s Middags nog een uurtje op de tacx gezeten, was best wel even lekker.

 

Hans:
Net als een hoop andere De Denkers, stond ook ik om 12.00 uur gespannen aan de start van De Asselronde. Vorig jaar was ik stuk gegaan op de Amersfoortse weg en door een losse veter moest ik 3 kilometer voor de finish stoppen, waardoor de gang er helemaal uit was. Dus dit jaar moest het beter gaan. De eerste 15 kilometer gingen geweldig. Geen last van de kou, en ik kon Marjon goed bijhouden. Maar bij de beruchte Amersfoortse weg kwam de man met de hamer. Een hoop lopers die ik in het begin in had gehaald, kwamen mij al vrolijk babbelend weer voorbij, dus toch iets te hard van stapel gelopen. Ondertussen kwam Margreet mij weer op de hielen. Toen ik haar beroemde kuchje hoorde kreeg ik ineens weer vleugels. Met de laatste krachten de versnelling ingezet en bij de laatste 200 mtr. nog een keer, waardoor ik precies 1 seconde onder de 2.43 over de finish kwam. En dat is 17 minuten en 18 seconden snellen dan vorig jaar! Totaal uitgeput heb ik 10 minuten over de dranghekken gehangen, met een warme deken van het rode kruis over me heen. Een vriendelijke dame heeft mijn chip uit de veters gehaald en pas na een hele lange hete douche kwam ik weer een beetje tot leven. Eén ding staat vast; voor mij voorlopig geen Asselronde meer! Verder iedereen gefeliciteerd, want de omstandigheden waren bijzonder pittig! En Gert & Moeder Berghuis, bedankt voor de support!

 

Laurens:
Vandaag meegedaan aan minimarathon. In de wetenschap dat ik nog weinig duurkilometers in de benen had, ben ik rustig begonnen. Tot de afslag naar de Amersfoortse weg, na circa 10 km, had ik mijn hartslag keurig onder de 170 gehouden. Daarna heb ik ‘heuvelaf’ wat versneld. De laatste 2 kilometers waren zwaar. Maar met mijn tijd van 1.42 en nog wat was ik heel tevreden. Vooraf had ik de verwachtingen in de buurt van 1.50 misschien 1.45 ingeschat. Dat viel dus mee. Maar ik bleef – geheel verwacht – wel ver van mijn PR van 1.34. Deze lange loop was een mooie training op weg naar de City-Pier-City (halve marathon) in maart. Nu de opgaande lijn proberen vast te houden.

 

Ruud:
Vorig jaar was ik ziek dus dit jaar vol goede moed aan de start.  De eerste 10 km gingen heel goed, de banaan gemist bij de 10 km post wel gedronken. Op de Amersfoortseweg toen moest ik de berg op, snijdende koude wind tegen en kwam ik niet meer boven de 10-12 km per uur uit, Gert kwam mee nog aanmoedigen op de fiets en Bert Bergsma nog in een bushokje gespot, erg leuk. Ik heb er 2.23 over gedaan, ongeveer wat ik verwachte. Ik was echt helemaal kapot.

 

Danny:
Vandaag stond de 18,5 kilometer van de midwinter marathon op het programma. Na het “derde kerstdag debacle” en het naar mijn mening niet genoeg kunnen trainen in januari, zag ik er best wel tegenop.
Maar vandaag was het mijn dag dat het lekker ging. Aangemoedigd door veel familie leden en clubgenoten heb ik heerlijk gelopen. Ik ben bewust achteraan gestart en heb mijzelf voorgenomen om daar de eerste kilometers te blijven. Dus voor mij geen gekke sprongen om mensen voorbij te komen.
Uiteindelijk resulteerde dat erin dat ik bij het verlaten van park Berg en Bos al de eerste mensen ging inhalen die waarschijnlijk wel te snel waren gestart. Al met al hield ik tot kilometer 15 dat tempo vast en daarna heb ik iets versneld. Met de hand geklokte eindtijd van 1:57:47 ben ik heel tevreden.. Wat is hardlopen toch gaaf en leuk als het zo lekker gaat! Zoals je op de foto’s van Hinke kunt zien, heb ik in ieder geval een hoop lol gehad.

 

Nicolette:
Vandaag weer meegedaan aan de Acht van Apeldoorn. Het ging lekker, vooral langs de Apenheul had ik veel minder problemen als andere jaren. Tot ik eventjes moest stoppen voor een Rode Kruis auto, dan is meteen je tempo eruit. De tweede helft naar beneden, kon ik nog wat versnellen. Ongeveer 1 minuut sneller als vorig jaar (53:57?), daar ben ik best tevreden mee.

 

Gilles:
Een prachtig loopevenement zo vlak bij de deur, dat laat ik niet lopen dacht ik. Maar ik ontving geen startnummer in de brievenbus. Geen probleem, dat werd ter plekke soepel verholpen en John en Karst regelden ook nog eens een rode sticker op mijn startnummer. Die gaf toegang tot het voorste startvak voor de wedstrijdathleten. En zo stond ik plots heel verloren met John in een verder leeg startvak helemaal voor de meute. De wedstrijdlieden kwamen vlak voor de start het vak in (veel blote benen), vervolgens een knal en weg was ik vrijwel in de eerste linie. Verder heb ik heerlijk gelopen, iets meer dan 15 km/uur en ben erg blij met de eindtijd van 1.13.15.

Ineke:
Net de 8 van Apeldoorn gelopen.Donderdag besloten mee te doen en vanochtend wikken en wegen wat aan te doen. Temperatuur was -2,5 maar de gevoelstemperatuur kwam uit op -7,7 Thermohemd aan, denkerjasje en de windstopper er nog overheen.
Lange broek met korte eroverheen. vaseline op het gezicht gesmeerd en handschoenen en een hoofdband om. Dat moest genoeg zijn. Vlak voor de start pas de jas en de trainingsbroek uit en in de grote rij aansluiten. Ik was samen met Monique, Claudia en Nicolette. Na afloop zeiden we al dat we dat dus niet weer deden. Zo laat pas aansluiten in het startvlak. Dan maar even eerder kou kleumen maar voorbij al die langzamere lopers zien te komen is een ramp.
De eerste kilometers kom je niet lekker in een ritme omdat je of in moet houden of links of rechts moet passeren, of even aan moet zetten. Claudia Monique en ik zijn tot de jc wilslaan bij elkaar gebleven. Daar vielen we wat uiteen. Op de soerenseweg zette Monique nog even aan en moest ik haar laten gaan. En de kou viel ontzettend mee. Sterker nog. Ik kon op een gegeven moment mijn hitte niet meer kwijt..Heb de ritsen van de windstopper en jasje losgeritst, handschoenen uit en hoofdband zover mogelijk naar achter geschoven. Ook die dikke laag vaseline op mn gezicht.. wou dat ik die er af kon poetsen! Na het losritsen en de blote handen ging het wel iets beter. Mijn eigen geklokte nettotijd is 46.54. Monique was een minuut sneller en Claudia kwam een minuut later binnen. Allemaal zijn we dik tevreden! We hebben lekker gelopen.