We wisten dat Noel de afgelopen weekend de Stelvio ging beklimmen voor een goed doel. We wisten echter niet dat het ook een soort wedstrijd was…Via via hebben we gehoord dat Noel deze wedstrijd heeft gewonnen. Zie hier een fragment uit het verslag, dat we hebben opgepikt:
Noel direct na de finish.
Noel:
Ondanks dat het vooral ging om het beklimmen van en finishen op de Stelvio werd er een wedstrijdelement aan gekoppeld. De avond voorafgaand aan de beklimming was er een poll. Voor € 5,- kon je gokken wie er als eerste boven zou komen. Ik werd 14 keer in de poll genoemd, dus dat legde enige druk op mijn schouders. Voor de winnaar lag er bovendien nog een kledingcheque van €50,- klaar. Ik had zelf in gedachten pas halverwege de beklimming te kijken hoe goed de andere deelnemers zouden zijn. Echter al 6 minuten na de start en nog voor het begin van de 48 haarspeldbochten werd er aan de boom geschud. Dit bleek Paul de Niet te zijn, een vermaard proftriathleet uit de jaren ’80 die speciaal voor dit evenement weer is gaan trainen. Om te kunnen winnen moest ik dus volgen. Na enkele minuten afwisselend kopwerk te hebben gedaan had ik op een vlakker deel van de beklimming ineens een gat van ongeveer 25 meter. In eerste instantie dacht ik dat hij materiaalpech had en hield ik in. Ik had het immers niet gepland dat ik 48 bochten alleen zou moeten fietsen. Het gat bleef echter gelijk waarna ik heb besloten in een tempo net onder de verzuringsdrempel door te gaan. Mijn voorsprong werd op deze manier gestaag uitgebreid.
Vanaf ca. 2300 meter hoogte begon het zuurstoftekort zijn werk te doen. Hart en longen werden iets zwaarder belast om hetzelfde tempo te kunnen vasthouden. Het ritme bleef ongewijzigd en na 1.45 uur over ruim 25 kilometer fietsen kon ik met de armen omhoog over de finish. Paul de Niet kwam op ca. 5 minuten achterstand en de nummers 3 t/m 6 op 10 minuten.