8 kastelenloop (08-03-2009)

De acht kastelenloop in Vorden stond vandaag op het programma, op de diverse afstanden gingen Aquapoldro’ers van start. Het was prima hardloopweer, al hadden de lopers op de open stukken toch nog wel wat last van de wind. Toch weerhield sommige dat er niet van om er een waar PR-festijn van te maken, zelfs die gisteren tijdens de wedstrijd voor de verenigingscompetitie hadden meegedaan.

 

10 kilometer
Dames eindtijd Heren eindtijd
Margreet Berghuis 0:51:38 (PR) Roel Nijhof 0:45:30
Ineke Telgen 0:56:51 Marco Betman 0:46:52
Nicolette Verdugt 0:59:20 Hans Visser 0:48:17 (PR)
Danny Bol 0:52:47 (PR)
21 kilometer
Dames eindtijd Heren eindtijd
Conny Bosselaar 1:45:14 Auke Wijnterp 1:42:27 (PR)
30 kilometer
Heren eindtijd
John Rave 2:28:45

Foto’s zijn hier te bekijken

John:
Al jaren wilde ik eens de 30 van Vorden lopen. Vandaag was het dan zover in mijn voorbereiding voor Rotterdam. Doel was om het tempo en hartslagzone voor de marathon te lopen. Het begin was wat druk maar al snel werd dat beter en de eerste kilometers gezamelijk met Hans gelopen die vervolgens bij mij wegliep op weg naar zijn PR. Na 10 km kreeg ik enorme honger en heb ik al mijn gelletje genomen met als resultaat dat ik rond de 20 km echt een flinke hongerklap kreeg. Gelukkig dat Ruud Kok (av34) rondfietste en een gelletje op zak had. Eindtijd 2.28.46 en zeer constant gelopen.

Nicolette:
Met dank aan Danny, die VIP kaartjes voor ons geregeld had, stonden we met veel De Denkers aan de start in Vorden.Een lekker zonnetje, na de regenbuien van vannacht. De start ging chaotisch, maar na een kilometer kwam ik in een lekker ritme. Ik sprong van man naar man (vrouw) voor me. Op het eind was het even schrikken, de spoorbomen gingen dicht, maar gelukkig net op tijd weer open. De laatste kilometer ging niet echt soepel meer, maar met de finish in zicht ging ik het halen: voor het eerst sinds 5 jaar de 10 km weer binnen de 60 minuten (handgeklokt 59:22)!. Geen echt PR (vroeger toen ik jong was …..) maar zo voelt het wel een beetje.Volgend jaar weer, een schitterende loop.

Hans:
Net als veel andere “De Denkers” stond ook ik aan de start van de 10 kilometer vandaag. Kwam het vanochtend nog met bakken uit de lucht, bij de start stond er een heerlijk zonnetje aan de hemel met een verkoelend briesje. Het was goed druk en in het begin was het even stunten om vooraan te komen om een lekker tempo te krijgen. Tot de splitsing van de 20 en 30 kilometer met John op gelopen. Ik voelde me topfit en het liep als een trein. Mijn doel was mijn PR te verbeteren (50.09) en in ieder geval onder de 50 minuten te eindigen. De laatste kilometer kon ik nog prima versnellen en met een eindspurt de finish over, onder toeziend oog van onze trouwste fan’s; Vader en Moeder Berghuis, in een zelf geklokte tijd van 48.17! Op naar de 45 minuten 🙂

Danny:
Wat een ongelofelijke verbetering van mijn PR! Ik ben nog nooit zo diep gegaan (en heb mij voorgenomen dat ook nooit meer te doen 😉 ) maar het resultaat is er dan ook naar. Een verbetering van mijn PR met bijna 3 minuten. Vooraf had ik uitgerekend dat ik 5:29 minuten per kilometer moest lopen om onder de 55 minuten te komen. De eerste twee kilometer gingen echter “loeihard” en die gingen ook in minder dan 10 minuten. Helaas gaf mijn hartslagmeter niet de juiste waarden aan maar ik kon voelen dat dit te hard ging om 10 kilometer vol te houden. Nadat ik iets langzamer was gaan lopen kwam Margreet langs, die ik toen geprobeerde te volgen. Tot net na de 6 kilometer lukte dat, maar bij een lang stuk met een lichte stijging moest ik haar laten gaan. Ik wist toen al wel dat als ik zou blijven lopen, een pr mogelijk was. Op het vijf kilometer punt kwam ik al 2 seconden boven mijn 5 kilometer PR door (al dacht ik dat ik tijdens de loop dat het een PR was). De laatste kilometers blijven lopen op een tempo wat ik op dat moment aankon. Uiteindelijk met 5:17 minuten per kilometer een voor mij waanzinnige prestatie neergezet. Vervolgens was het gezellig wachten in de V.I.P tent op de overige lopers en was het een geslaagd evenement! Zo’n V.I.P. behandeling is overigens wel iets waar ik aan kan wennen!